Los Soberanos(Οι Κυρίαρχοι)

Λίγος καιρός ακόμα

Παρκάρω το αυτοκίνητο έξω από την έπαυλη και με γοργό βήμα κατευθύνομαι προς την είσοδο. Νεύω στους φύλακες που με χαιρετάνε και για μια στιγμή μόνο κοιτάω γύρω μου. Εγώ ο ίδιος φρόντισα να χτιστεί η βίλα σε ένα απομονωμένο μέρος, μακριά από όλους και όλα. Το μέρος είναι χλιδάτο, σχεδόν αριστοκρατικό. Φυσικά, προσέλαβα τους καλύτερους και ικανότερους φύλακες, δεν έχω καμία διάθεση να ρισκάρω. Αρκετά συμβαίνουν τελευταία, δεν χρειάζομαι άλλους μπελάδες.

Μπαίνω στο σπίτι και προετοιμάζομαι ψυχολογικά για το τι θα αντικρίσω. Τα νεύρα μου τελευταία δεν είναι πολύ καλά, ώρες ώρες θέλω να τα σπάσω όλα. Τίποτα δεν πάει όπως το έχω σχεδιάσει. Βγάζω από πάνω μου αυτό το απαίσιο, βαρύ και γεροντίστικο παλτό, το παρατάω στο πάτωμα και κατευθύνομαι στο εσωτερικό. Ήδη ακούω φωνές από τα παιδιά.

"Βρε καλώς τον ερωτιάρη" 

Ακούω την φωνή του Μάρκου και αμέσως καταλαβαίνω πως έχουν πιει. Σφίγγω τις μπουνιές μου και νιώθω το κεφάλι μου έτοιμο να σπάσει. Είμαι σίγουρος πως όλη μέρα καθόντουσαν αραχτοί, περιμένοντας εμένα τον μαλάκα.

Τους αγριοκοιτάζω και αφού βγάλω τη μάλλινη μαλακία που φοράω κάθομαι στη πολυθρόνα και κλείνω τα μάτια μου. Όλα λάθος γαμώ πάνε. 

" Πώς πήγε Χρηστάκη;" ακούω τη σπαστική φωνή του για ακόμη μια φορά και θέλω να του κοπανήσω το κεφάλι στον τοίχο "Από ότι βλέπω μια τρύπα στο νερό έκανες και σήμερα"

"Της τα έδωσα " 

Απαντάω ξερά και βάζω λίγο ποτό στο άδειο ποτήρι. Δεν έχω καμία όρεξη να πλακωθώ μαζί του σήμερα. 

" Δηλαδή σου πήρε σχεδόν πέντε ώρες να της δώσεις ένα ζευγάρι σκουλαρίκια Χρήστο;" 

Το βλέμμα της Ελένης με καίει και αμέσως καταλαβαίνω ότι ζηλεύει. Πολύ αέρα έχει πάρει τελευταία, την γάμησα πέντε έξι φορές και το πήρε πάνω της.

" Προφανώς και της τον έχωσε, δεν τον βλέπεις πώς είναι;" 

Κοιτάω τον Κώστα και ανασηκώνω τα φρύδια μου ειρωνικά. Βάζω κι άλλο ποτό.

"Τουλάχιστον ήταν καλή ή τσάμπα άργησες; Μαντεύω πως είσαι ο πρώτος της" 

Χάνω την υπομονή μου γαμώ. Τελευταία όλο μαλακίες κάνουν και χαλάνε την μέρα μου. Είμαι ο αρχηγός, εγώ από το τίποτα τα έχτισα όλα, έκανα το σκατό παξιμάδι και να που είμαστε σήμερα. Αν δεν είχαν εμένα πολύ πιθανόν να βρίσκονταν σε κανένα χαντάκι ξεχασμένοι. Πετάω το ποτήρι με δύναμη και σηκώνομαι. Δεν επιτρέπω σε κανένα να μου κάνει ανάκριση και να με στριμώχνει στη γωνία.

"Γαμώ τη μαλακία μου σκάστε!" φωνάζω και θέλω να βγάλω το όπλο και να αρχίσω να τους πυροβολώ. "Σε λίγο καιρό θα έχω ξεμπερδέψει με αυτή."

" Κανόνισε ότι λες να το εννοείς γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, σε λίγο καιρό θα αναλάβει ο άλλος και ξέχνα τα πάντα. Από βασιλιάς της νύχτας θα βρεθείς στο χώμα για ένα ηλίθιο κοριτσάκι."

Η Ελένη μου φωνάζει αγανακτισμένα και με πλησιάζει. Η φλέβα στο μέτωπό μου πάλλεται και νιώθω έτοιμος να εκραγώ. Έχουν δίκιο.

"Γαμώ σκάστε, το ξέρω την τύχη μου μέσα. Νομίζετε είναι εύκολο; Ένα αθώο κοριτσάκι είναι, δεν μου είναι εύκολο γαμώ!" 

Κινούμαι νευρικά κατά μήκος του διαδρόμου και σπάω τα πάντα. Ακούγομαι παλαβός αλλά είναι ένα κοριτσάκι. Δεν θα μπορούσα να της κάνω κακό.

"Χρήστο κανόνισε γιατί αν δεν το κάνεις εσύ θα το κάνω εγώ. Δεν μου είναι τίποτα να τη σκοτώσω και το ξέρεις."

Τον βλέπω να με πλησιάζει απειλητικά και χάνω τον έλεγχο. Τον χτυπάω στο πρόσωπο με όλη μου τη δύναμη, ύστερα τον ρίχνω κάτω. Με χτυπάει κι εκείνος, νιώθω το αίμα να κυλάει κατά μήκος του προσώπου μου αλλά δεν πονάω. Ακούω να βγάζει επιφωνήματα πόνου και τον χτυπάω δυνατότερα. Ό,τι θέλω θα κάνω.

" Την επόμενη φορά που θα μου μιλήσεις έτσι να είσαι σίγουρος πως θα σε στείλω να κάνεις παρέα με τη μάνα σου"

Φτύνει αίμα και ύστερα χάνει τις αισθήσεις του. Σηκώνομαι από πάνω του και τον χτυπάω μια τελευταία φορά. Νομίζει ότι θα με απειλεί λες και είμαι κανένας μαλάκας. Γυρνάω και βλέπω τα παιδιά να με κοιτάνε παθητικά. Προχωράω προς εκείνους και σκουπίζω τον ιδρώτα που κυλάει στο πρόσωπο μου. Έτσι έπρεπε να γίνει.

"Σε λίγο καιρό θα την έχετε νεκρή" 

Λέω και ανάβω τσιγάρο.