Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''
Aptal
Minik beden, titriyordu. Soğuktan değil, hasta da değildi. Heyecan da değil. Bu, bu başka bir duyguydu.
Şirkete gittiğinizde, eşinizden asla beklemediğiniz an yaşanıyordu. Eşinin kucağında; güzel, alımlı, koca göğüslü, koca dudaklı bir kadın vardı ve eşiniz tarafından beceriyordu.
Draco fark edilmemişti bile. İki yıl oldu, iki koskoca zaman. Harry hiç bir zaman denemedi platin saçlıyı sevmeyi.
Ama Draco aptaldı.
Bekledi, saçının okşanmasını.
Bekledi, elinin tutulmasını.
Bekledi, seni seviyorum kelimesini.
Bekledi, babasından oyuncaklar.
Bekledi, annesinin gece öpücüklerini.
Bekledi, gece ağlayıp korktuğunda birinin gelmesini.
Bekledi, yanağının şevkatle okşanmasını.
Bekledi, bekledi, bekledi... aptal Draco, hep bekledi.
Bu kezde laf edemezdi ki; sonuçta karşısındaki eşi onu hiç sevmemişti. Bir kere bile gözlerine bakmamıştı.
Sadece bilirdi ki; Draco gece yalnızlıktan korkardı. Onun yanında uyumuşluğu çoktu. Fakat Draco sabah hep yalnızdı.
Tabi bir süre sonra bunu da siktir etti. Koca adam, nasıl korkardı ki yalnızlıktan, diye söylendi Harry.
Bilmiyordu ki; Draco karanlıktan da korkardı fakat Harry uyuyabilsin diye açmaz, onu odanın ışığı yapardı.
Draco geri geri gitti, Harry istemediği kişiden nasıl zevk alırdı? Draco'dan mı alacaktı birde? Hah.
İşte o günden sonra başladı, Draco'nun uyku hapları ile ithamı.
