Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
SIYAM ᜐᜒᜌᜋ᜔ SI GWEN AT ANG LIHIM NA KAKAHUYAN
"S-SIMM? Hoy, 'wag kang magbiro ng ganiyan. Buhay ka pa ba?" Sinubukan ko siyang sampal-sampalin pero 'di siya kumikibo. Sasampal pa sana ako dahil medyo nag-enjoy nang marinig ko ang boses ni Elmo sa labas ng bahay.
"Master!"
"Dito!" tawag ko. Rinig ko ang ingay ng mga apoy niya. Lumiwanag ang buong sala namin sa berdeng ilaw nang pumasok siyang lumulutang. Nang makita niya ang kalagayan namin ay agad siyang lumapit.
"Natulog lang ako saglit, naglamyerda na kayo agad. Anong halimaw na naman ang sinubukan niyong galitin?"
Alam kong nagbibiro lamang siya. Kinilatis niya ang mga sugat na natamo ni Simm. "Buhay pa si Master. 'Wag kang mag-alala. Masamang damo 'to."
"Masaya akong makita kang muli."
"Ako rin. Dalhin na natin siya sa school para magamot."
"Paano?" Nanghihina na rin ako. Parang gusto ko ng mahiga at matulog.
"Lilipad tayo? Isa akong santelmo, 'di ba? Hindi pa nga lang ako gano'n kagaling magmaniobra kaya madalas ay pabulusok ang direksyon ko pero pipilitin ko."
Tinitigan kong mabuti ang mga mata ni Elmo. Alam kong nag-aalala rin siya pero hindi niya lang pinapahalata. "Okay." Binitawan ko si Simm. "May kukunin lang ako."
Tumayo ako at naglakad papunta sa kwarto ni Lola. Nadaanan ko pa ang bangkay ng Tandayag na unti-unti nang nagiging abo. Kinuha kong muli ang bolo, ipinasok sa lagayan nito at inilagay sa loob ng stroller bag ko.
Dumaan muna ako sa lamesa para kunin ang fish bowl ni Belle. Nagka-crack na ito pero buhay at lumalangoy pa rin siya sa loob. Nagpasiya na akong isama rin siya paalis.
Pagbalik ko sa salas ay karga-karga na ni Elmo si Simm sa likuran. Lumilipad na sila sa taas na dalawang metro. Mabuti na lamang ay may available na strap ang stroller bag kaya naisabit ko ito sa likod ko. Muntikan pa akong matumba sa bigat.
"Tara na." Hawak ang bowl sa isang braso at ang inialok na kamay ni Elmo sa kabila, dahan-dahan kaming lumutang palabas ng bahay at pataas ng pataas hanggang sa lumiit ang itsura ng ancestral house sa paningin ko.
Humahampas ang malakas na hangin ng gabi. Para kaming talang lumalakbay sa kalangitan, sa ilalim ng manipis na buwan.
Tahimik ang buong eskwelahan nang kami'y dumating. Tulog na ang mga sekyo sa may guardhouse nang daanan namin ito habang kami'y lumilipad. Sa may likurang bahagi ng school kami idinako ni Elmo. Ngayon ko lang napansin ang isang tambak ng mga puno roon, hindi ito kalakihan para masabing gubat. Harapan lang kasi ng school na nasa tapat ng kalsada papuntang highway ang palagi kong nakikita. Pero medyo aware naman na rin ako sa bahaging ito dahil isa ito sa dahilan kung bakit hindi ganoon kainit sa school namin. Dumadaan ang ihip ng hangin sa maliit na gubat, nalilinis at napalalamig bago makarating sa aming eskwelahan ang preskong simoy.
