ჩემი ყოფილი, ჩემი ნახევარძმა (დასრულებული)

16

2 თვის შემდეგ :
- ჯანდაბაა წუილის ხმა ისევ იგივე!!! - ვიყვირე ბოლო ხმაზე და ყურებზე ხელი მივიდე
- მია მას შეხედე ნუ გაურბიხარ - რეალური სამყაროდან მხოლოდ ნამჯუნის შეძახილი მომესმა შემდეგ კი ყველაფერი ისევ ძველმოდური და შავი გახდა გარშემო შავი ფოთლები ქროდა , ძლიერი ქარი იყო რის გამოც ჩემი თმები ძლიერად ირხეოდა. ვეცადე თავს ძალა დავატანე და თვალები გავახილე ჩემს ფეხებს შევხედე შემდეგ კი ხელებს რომელიც გაშავებული იყო ზედ კი ლურჯი ნაკვალევი მეტყობოდა. შემეშინდა თანაც როგორ მაგრამ ვეცადე მისთვის თვალებში შემეხედა ნელა ავწიე თავი და მის შავ დახეულ ტანისამოს მოვავლე თვალი ნელ-ნელა სახესკენ გავაპარე თვალი ისევ წუოდა!! რაღაც ისევ წუის!! ვიღაც ყვირის!!! ვიღაც იცინის!!! ხმები ერთმანეთში ირეოდა რაც უფრო მაგიჟებდა და იძულებულს მხიდად ამ სამყაროსგან დავმალულიყავი. თვალები მოვხუჭე და ბოლო ხმაზე დავიყვირე ,,შენი არ მეშინია" მაგრამ ისევ სიცილი!!!! საშინელი ბოროტული სიცილი. თვალები ნელა ავწიე დიდი წამწამები წარბებს შეეხო და მას მივაშტერდი ,,შენი არ მეშინია!!!!" ამჯერად ძლიერად ვიყვირე. მაგრამ წუილის ხმა რომელიც გამაგიჟებელი იყო უფრო და უფრო იმატებდა რაც მაგიჟებდა ქარი გაძლიერდა მისი ბოროტული სიცილი კი შეწყდა როგორც ჩანს ჩემმა სიტყვებმა ძალიან გააბრაზა. ის იყო კიდევ ერთხელ უნდა მეყვირა როცა კედელს მივენარცხე. საშინელმა ტკივილმა დამიარა. ნელ-ნელა კი გავითიშე.

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆
გონს როცა მოვედი უკვე ჩემს ოთახში ვიყავი თავზე კი ელი და ნამჯუნი მედგა.
- კარგად ხარ? - ჩემთან მოვიდა ელი რომელსაც სახეზე ფერი არ ედო
- ის გაბრაზდა - თქვა ნამჯუნმა და ხელზე დამხედა რომელზეც ჭრილობა ნათლად ჩანდა
- რაუნდა?
- მიხვდა რომ აღარ გეშინია....მაგრამ შეიძლება ისევ გამოჩნდეს
- რატომ? - განცვიფრებულმა შევხედე ,
- რადგან დარწმუნდეს რომ მართლაც აღარ გეშინია
- ფიქრობ რამე გამოვა? - ვუთხარი და იმედიანად შევხედე
- რათქმაუნდა გამოვა - ღიმილით მითხრა დ აიქვე დაჯდა - შეიძლება უახლოეს მომავალში გამოჩნდეს დღეს, ერთ კვირაში, ორ თვეში ან თუნდაც წელში
- წელში?
- დრო გვიჩვენებს
- ჩვენ შენს გვერდით ვართ - მითხრა ელიმ და გვერდით დამიჯდა - თუ რამე გინდოდეს დაგვიძახე კარგი?
- კარგი - ვუთხარი და ლოგინზე ოდნავ წამოვიწიე ხელში ტელეფონი ავიღე და ინსტაგრამზე შევედი მინდოდა ვისთვის მიმეწერა. თუნდაც შუგასთვის ან ლუნასთვის. შუგას სამესიჯო გავხსენი და ტექსტის წერა დავიწყე თუმცა გამბედაობა არ მეყო და მალევე წავშალე თითოეული ჩემი დაწერილი სიტყვა. ტელეფონი გვერდით მივაგდე და ხელები თმაში შევიცურე ,,დავიღალე" ვთქვი ზედმეტად ჩუმად და ცრემლი მოვიწმინდე. ყველაფრისგან დავიღალე!!! მინდა მოვკვდე რადგან აღარ ვიტანჯებოდე. მინდა ამ სამყაროს მოვშორდი და ყველამ დაისვენოს!!! აღარ მინდა ასე ყოფნა აღარ მინდა ასე ვიტანჯებოდე!!
რამდენიმე საათი ასე ვიჯექი და ვფიქრობდი სანამ ათასმა აზრმა არ შემომიტია. ხოლო როცა ყველაფერი გადავხარშე აბაზანაში შევედი თავი მოვიწესრიგე და ოთახიდან გავედი. ვიღაც ბიჭის ლაპარაკი ისმოდა. მეც ინტერესმა მძლია და უფრო ღრმად შევედი სამზარეულოში. იქ კი ნამჯუნი, ელი და ჩემთვის უცნობი ბიჭი იჯდა რომელიც საყვარლად იღიმოდა და თან მისი ღიმილის დასაფარად პატარა, საყვარელ, ფუმფულა თითებს ტუჩებზე იდებდა.
- გამარჯობა - ვთქვი და ელისთან მივედი
- აჰჰ მია გაიცანი ეს ჩემი ძმაა ჯიმინი - მითხრა ელიმ და ბიჭისკენ მიმითითა
- სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა ლამაზმანო
- ჩემთვისაც - ვუთხარი და გავუღიმე.
- დღეს გვინდოდა ფილმისთვის გვეყურებინა არ შემოგვიერთდები მია?
- კი რათქმაუნდა - ვუთხარი ღიმილით ნამჯუნს და წყალი მოვსვი.
- კარგი მაშინ ჩვენ ფილმს ავარჩევთ თქვენ კი სასუსნავები მოამზადეთ - ღიმილით გვითხრა ჯიმინმა და მისაღებში შევიდა
- კარგი მე ჩიფსების გავიტან შენ კი წვენები მოიტანე - მითხრა ელიმ მეც თავი დავუქნიე და მაცივარში შევძვერი. მალევე ყველა მისაღებში დივანზე ვისხედით და ფილმის შესავალს ვუსმენდით. ხოლო როცა ფილმი დაიწყო ყველა სულგანაბული უსმენდა თან ერთმანეთისკენ აპარებდნენ თვალს. როგორც მივხვდი ფილმი საშინელებათა იყო. სიმართლე რომ ვთქვა ეს სულაც არ მაშინებს უფრო იმის შიში მაქვს შემოტევები არ დამეწყოს. ფილმის ყურების მომენტში დიდი არაფერი მიგრძვნია არც არაფერი მომხდარა. როგორც კი დასრულდა ჩვენს ოთახებში ავედით და ლოგინზე მოვკალათდით.