14 yaşındaydım. . Annem ve babamla güzel bir aksam yemegi yiyecektik okadar heycanliydim ki bi an önce akşam olsada okul bitse diye düşünüyordum.. çok değişik bir çocuktum aslında sessiz sakin.. Akıllı.. hanımefendi tavırlarıyla ağır başlı bir kızdım herkez beni parmakla gösterir yasitlarimda kiskanirdi. O yüzden çevremde pek sevilmezdim!! Annem ve babamı okadar çok seviyordum kiiiii evde herzaman onlarla vakit geçirmek istiyordum. Ama bazı geceler bana yasak olan evimizin her daim kilitli kapının ardına cekiliyorlardi bende erkenden uyuyordum. Okadar merak ediyordum ki o odayı ama evimizdeki altın kural o odaya girmemekti ve ben annemin sözünü dinleyen uslu bir kız olduğum için hiç denemedim bile.
O gün okuldan beni almaya kimse gelmedi 1 saat bekledim ve artık sinirlerin bozulmuştu ağlayarak eve gittim.. o kadar aglamistim ki içime doğan kötü şeyler beni okadar korkutuyor ki evin önüne geldiğimde babamın arabasi evin önündeki ve o odanın ışığı yaniyordu. Koşarak yukarıya çıktım. . Kapı çıktım içeriye bakamadım soz verdigim için! bagirdim "anne " "baba" !! Ama kimse cevap veriyordu. Icimi kaplayan o duygular okadar büyüyordu ki. Koltuğa oturdum , sanki oraya mihlandim gözlerimden süzülen yaşları Tutamıyorum agliyorum agliyorum avazim çıkana kadar hüngür hüngür bagirarak ve sabaha kadar ağladım. . O odanın ışığı hala yaniyordu. Evet artık yuzlesmeliydim bağırmak tan yanan boğazını temizleyerek yukarıya çıktım ve kapıya doğru yürüdüm. Çok korkuyordum öyle bir titriyordum ki adım atamaz hale geldim dizlerimin bağı çözüldü. Sonunda o odanın kapısının önünde odanın içine baktım. Ve öyle kötüyüm ki elimi kapıya dayadim ve agzimi kapattım sanki attığım çığlık duyulacakmis gibi. oda "bomboştu" aslında sadece KAN vardı yerlerde birde kuş tüyleri. ..!!!
