[04.01.2021 & 06.03.2021 ]
[yeniden: 19.06.2022 ]
açıkçası bölümleri kısa yazdığımı düşünerek uzatacaltım fakat orjinalini bozmak istemedim. ama bazı kısımlarda değişiklikler olabilir. şimdiden iyi okumalar ♡
-
Yoshinori aynadaki yansımasına baktı; solgun yüzüne, göz altlarındaki koyu halkalara. Haftalardır vücudu berbat bir hâlde yaşıyordu. Birkaç kez hastaneye kaldırıldığı bile olmuştu. Sorun neydi bilmiyordu. Sorunlar baş göstermeden önce sağlıklı bir bedeni vardı. Spor yapmayı ihmal etmezdi. Acilen doktora gitmeliydi, vakit bulduğu zaman. Yüzüne birkaç kez su çarpıp kurulamadan odasından çıktı. Çalışması gerekiyordu. Ailesini Japonya'da bırakıp okumak için Kore'ye gelmesinin de bir bedeli vardı. Çalışıp üniversite parasını çıkarması, yaşadığı küçücük evin giderlerini karşılaması gerekiyordu. Üzerine rahat bir şeyler giyinip yatağa uzandı. Gözlerinden akan uykusuzluğa rağmen saatlerce yatağında döndü, uyuyamıyordu. Uyku ne zamandan beri ona düşman kesilmişti?
Nefesini tazeleyip üzerine çekti yorganı. Üşüyordu. Parmak uçlarının soğukluğuna üşüyordu. Sanki dışarısı karla kaplıydı, şu ilk baharın tatlı havası yerine. Gözlerini sıkı sıkıya kapattı Yoshinori. Biraz olsun uyumak istiyordu. İstediği de oldu. Gece yarısına yakın bir zamanda bilinci kapandı ve uykunun tadını aldı. Hiç bitmesini istemeyeceği kadar tatlıydı bu his. Gözlerinin acısı azaldı, soğuk bedeni ısındı, nefesi yavaşladı. İşte tamamen uykudaydı şimdi. Pencere kenarında bekleyen kişinin tam da beklediği an. Beyaz tenli çocuk açık camdan yavaşça içeri süzüldü. Üzerindeki siyahlı kıyafetler ile gölgelere karışıyordu. Beyaza yakın sarı saçlarını düzeltip yatağın ucuna yaklaştı.
Acıkmıştı. İki gün önceki geceden beri hiçbir şey yememişti. Yememeye devam ederse de bedeni kötüleşecekti. Halsiz düşerse, ölüm kaçınılmaz olacaktı onun için. Yavaşça eğilip uyuyan çocuğun boynuna yaklaştırdı yüzünü. Araladığı ağzından köpek dişleri sivrilip uzamıştı. Yavaşça dişlerini ince boyuna geçirdi. Atar damarının oldukça yakınına. Bu belki açlığını tamamen geçmeyecekti. Fakat bir süre hayatta kalmasına yetecekti. Bir süre öyle durdu. Bu çocuğun kanı ona biraz olsun güç veriyordu. Yaptığı bu şeyden pişmanlık duysa bile ihtiyacı vardı. Asahi'nin yaşamaya ihtiyacı vardı. Geri çekilip dudağı kenarından akan kanı, elinin tersi ile sildi.
"Teşekkür ederim, bir kez daha." Uyuyan çocuğun soğuk eline ufak bir öpücük kondurup açıkta bıraktığı pencereden dışarı çıktı. Ardından karanlık gecede kayboldu. İçtiği kan miktarı ona en fazla iki gün yetecekti. Sonra tekrar gelip muhtaç olduğu, Yoshinori'nin kanını, pişmanlık duysa bile zevkle içecekti.
