buraya kadar okuduysanız beğenmeyi de ihmal etmeyin.
"Şaka gibi." Haruto histerik bir gülüşle başını geriye attı. Ortam o kadar garipti ki, anlatmaya kelimeler yetmiyordu. Asahi, Mashiho'ya kızıyor; ben aralarını düzeltmeye çalışıyorum; Haruto durup durup kahkaha atıyor; Hyunsuk ise sırayla hepimize saf saf bakıyordu. Elimi masaya vurup dikkatleri üzerime çektiğimde sonunda ortam biraz olsun düzelmişti. En azından Haruto kahkaha atmıyordu.
"Yeter artık. Durumu iyice abarttınız."
"Abarttık mı? Dostum! Karşımızda iki vam-"
"Sessiz ol Haruto. Birileri duymasın." Haruto elini saçları arasına sokup geriye taradı. Ne demem gerekiyordu bilmiyordum ama bu kadar abartmalarını beklemiyordum. Gerçi onlar da bir yerden sonra haklıydı. Yavaşça yerimden kalktım. "Biz eve gidiyoruz. Daha sonraki buluşmamıza kadar hoşçakalın."
Asahi'nin elinden tutup ilerlemeye başladım. Kimseden ses çıkmamıştı. Saat iyice geç oluyordu. Birazdan onlar da giderlerdi zaten. Asahi elini yavaşça geri çektiğinde ona baktım. Başı eğikti ve ellerini birleştirmişti. Yaramaz bir çocuk gibi.
"Neden çektin elini?"
"Hatalıyım. Mashiho'yu görünce arkadaşlarını unuttum ve bir anda istemeyerek söyledim onları. Özür di-"
"Hayır. Benden sakın özür dileme. Özellikle de yapmadığın hatalar yüzünden. Bebeğim," Durup ona döndüm. Ellerini yavaşça ellerim arasına aldığımda kafasını kaldırıp bana baktı. "sadece ufak bir kazaydı. Vaktinden önce öğrendiler o kadar."
"Yoshi-"
"Hayır, bu konuyu kapatalım. Şimdi eve gidip birbirimize sarılarak uyuyacağız."
"Ama ben uyuyamıyorum."
"Ahh doğru. Neyse, sende beni izlersin." Göz kırpıp güldüğümde o da dayanamayıp gülmüştü. Eğilip hafifçe dudaklarını öptüm. Gülümsemesi iyice büyüdü. Bu günümüzde böyle geçmişti. Eve gitmek için sabırsızlanıyordum. Belki biraz elleş- ehm yani biraz sarılıp uyurduk.
"Hadi sırtıma gel."
"Neden?"
"Gel işte." Eğilip sırtıma gelmesini bekledim. Bir süre bekleyip yavaşça sırtıma atladı. Bacaklarından sıkıca tutup yürümeye başladım. Başını boynuma gömüp eve gidene kadar ses çıkarmadı. Başımı başına yaslıyor, arada kafamı çevirip yanağını veya saçlarını öpüyordum. Eve varmak üzereyken boynumda hissettiğim keskin acı ile bacaklarım titredi. Az daha yeri boylayacaktım. Acı ile hafifçe inledim.
"A-Asahi." Kısa bir süre sonra kafasını kaldırdı.
"Üzgünüm. Gergin olduğum zaman acıkıyorum." Nefesimi verip eve doğru yürümeye devam ettim.
Bir vampir ile sevgili olmanın bu kadar zor olacağını tahmin etmezdim.
