yeni hikayelerimi profilimde bulabilirsiniz♡
"Yoshii, korkuyorum." Hırkamın kolunu çekiştiren çocuğa baktım. Çocuk olmadığını biliyordum. Fakat şu an hemen yanımda küçük adımlarla ilerleyen, kısa boylu Asahi'nin çocuk olmadığına kimse inandıramazdı beni. Gülümseyip kolumu omzuna attım. Gerçektende endişeli görünüyordu.
"Bebeğim, sakin ol. Korkma."
"Ya beni sevmezlerse? Benden korkarlarsa? Yoshi, geri dönelim."
"Asahi buraya kadar geldik. Hem birazdan gelirler."
"Yoshi-"
"Güzelim. Emin ol, arkadaşlarım kimseyi yargılayacak kişiler değil. Tanışmanı istiyorum çünkü sen sevgilimsin ve onlar arkadaşım."
"Haklısın. Üzgünüm." Başını eğip göğsüme iyice sokulduğunda içimden bir şeylerin kopup parçalandığını düşündüm. Onu üzgün görmek beni kahrediyordu. Sıkıca sarılıp saçlarına ufak öpücükler kondurdum. Kendini rahat ve güvende hissetmesini istiyordum. Kulağına onu sevdiğimi fısıldadım. Hırkamı sıkıca tutan eli biraz olsun gevşemişti. Bir süre sonra Haruto ve Hyunsuk gelmişti. Yerimden kalkıp selam verdim. Haruto ile el sıkışırken Hyunsuk omzuma vurup kaş göz işaretleri ile Asahi'yi işaret ediyordu. Gülüp yanlarından ayrıldım ve Asahi'nin yanına oturdum.
"Beyler, sevgilim Asahi." Çekingen bakışlarla kafasını kaldırıp hafifçe el salladı. Ufak bir tanışma faslının ardından yüzeysel sohbetler ediyorduk. Asahi'nin günlerini gece geçiriyor olması, insanlardan uzak yaşaması ve birkaç bahane daha, onunla derin sohbetlere girmemizi engelliyordu. Yine de sohbet edebiliyor olmamız beni mutlu etmişti.
"Hey, sonunda sizi tanıştırmak istediğim kişi de geldi." Haruto arkamızda bir yere el sakladığında yavaşça o yöne döndük. "Beyler, hazır toplanmışken bende itiraf edeyim. Bir sevgilim var."
"Ne?" Hyunsuk ile aynı tepkiyi verirken Asahi onun adına mutlu olduğunu söylüyordu. Gelen kişi bize biraz daha yaklaşıp şapkasını çıkardığında gözlerim irileşti. Hadi ama!
"Mashiho?!" Evet, Asahi ile aynı anda seslenmiştik. Daha doğrusu bağırmıştık.
"Şey, birbirinizi tanıdığınızı bilmiyordum." Haruto ensesini kaşırken Asahi yerinden fırlamıştı.
"Seni aptal çocuk! Bana insanlardan uzak durmamı söylerken insan sevgili mi yaptın?!" Ve her ne kadar susturturmaya -Mashiho ve ben- çalışsakta Asahi insan olmadıklarını itiraf edecek kadar konuşmuştu.
"İnsanlar mı?" Yavaşça Haruto ve Hyunsuk'a döndüm. Eminim ki aşırı tepki vermeyeceklerdi. Ama korkudan ölecek kadar gerilim yaşayacaklarına bahse girerdim. Ellerimi hafifçe iki yana açıp aegyo dolu bir sesle konuştum.
"Süpriiz."
20. bölüm final :'
