"Artık yakışıklılara da mı zorbalık yapılıyor? Çıldırmış olmalılar." Alayla konuşup önüne düşen sarı tutamları kulağının arkasına sıkıştırdı.
Karşısında ona şaşkınca bakan çocuğa elindeki poşeti fırlattı ve göz devirerek parkın çıkışına ilerledi.
Bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkadaşını hastaneye götürdüm. Durumu şu an iyi. Merak etme.
Chaeyoung mesajı yüzüncü kez okuyup telefonunu yatağının üzerine attı. Hastaneye gidecek kadar kötü durumdaydı ama Chaeyoung bencillik yapıp ona saçma sapan sorular sorduğunu düşündü. Kendinden utanıyordu.
Genç kız yastığına yaslandığı kafasını kaldırdı ve telefonu eline aldı. "Merak etmeymiş. Sanki o kadar basit. Şu piç kurusu Jisung..." Kendi kendine söylenmeye başladığında gözleri ekrandaki saate kaydı.
05.33
Gözüne gram uyku girmiyordu. Taehyung iyi olacak mıydı? Yoongi iyi olduğunu söylemişti ona güvenebilirdi. Hatta hayatında sadece ona güvenebilirdi. Yoongi ile bir piyes sırasında tanışmışlardı. Aralarındaki yaş farkından dolayı Chaeyoung ona hep ağabey gözüyle bakıyordu. Evin içinde dolanan şarlatanın yerine, Yoongi gibi biriyle kardeş olmayı dilerdi. Ya da fakir olup mutlu bir ailede olmayı. Para mutluluk değildi. Chaeyoung her geçen gün kalbinin daha çok kuruduğunu hissediyordu. Duyguları köreliyordu sanki. Bir daha hiç mutlu olamayacağım zaten, diyordu sürekli kendine.
İlk derse girmeden önce sırasında oturan Taehyung okula gelmemesi gerektiğini biliyordu. İki gün önce Min Yoongi'nin yardımıyla kendine gelmişti fakat Jisung yine onu eski haline döndürecekti.
"Bugünden itibaren..." Jisung, öğretmen kürsüsünden sınıfa doğru konuşmaya başladı. "Kim Taehyung ile konuşanı görürsem, öldürürüm. Anladınız mı?"
Sınıf sessiz kaldı. Kimsenin dönüp Taehyung'a veya Jisung'a bakacak cesareti yoktu.
"Anladınız mı dedim!" Elini kürsüye vurup dikkatleri kendine çektiğinde bir kaç onay mırıltısı duyuldu.
Genç oğlan, dersin sonuna kadar sakince bekledi. Sırtından beri vuran soğuk bir hava dalgası vardı sanki lakin terletiyordu. Bahara çoktan girmişlerdi. Dışarısı terleyecek kadar sıcak değildi. Aksine, oldukça ferahtı.
Ders zili çaldı. Jisung oturduğu sıradan hışımla kalkmış Taehyung'un önüne gelmişti.
"Babanı çağıracak kadar korkak mıydın?"
Taehyung'un kaşları çatıldı. Ailesi ilk bu zorbalıklar başladığında, oğullarına görmezden gelmesini bu şekilde biteceğini söylemişlerdi. Hastaneye gidecek kadar kötüleştiğini gördükten sonra belki de kartları değişmişti. Fakat bu sefer, Taehyung onların karışmasını istemiyordu. Durumun daha vahşi bir hal alacağının farkındaydı.
