HEVAR- İLK YAKARIŞ

1.ZEYNANIN GÖĞÜS BOŞLUĞU

2021 yılında bu hikayeye kurgulamış ve artık Yeni bir hikayeye başlama kararı almıştım. Fakat bir türlü cesaret edemedim paylaşmaya. Çünkü hikaye bana göre derin ve karmaşık bir kaç yönü olan bir kurguydu. Şu arlar yeni başlangıçları kafama taktığım için bugün bu hikayeyi paylaşma kararı aldımmm! Hahahshshsh

Umarım beğenirsinizzz. Yorumlarınızı bekliyorummm, iyi okumalar🥂

•
"Sandığından daha güçlüsün. Uyan, Zeyna! Kendini fark etmenin zamanı geldi. Ayağı kalkmalısın. Çünkü halkının sana ihtiyacı var."

Çığlık atarak uyandığımda her yerim kan ter içinde kalmıştı. Gördüğüm rüyadan dolayı nefesim sıklaşmıştı. Gerçek ile rüya arasında kararsız olduğum bir an yaşıyorum. Kaşlarım çatıldı. Korku bütün bedenimi sarıp sarmalamış gibiydi.

Evimdeydim. Ve evde kimse yoktu, yalnızdım. Gerçekten yapayalnızım. Üstümdeki yorgan yaşanmışlıklar kadar ağır, yaşanamayacaklar kadar da gerçekçiydi.

Gözlerimi kapattığımda zihnime dolan görüntüler beni ürkütüyordu. Korkuyorum.

Halkının sana ihtiyacı var, Zeyna.

Kafamı hızla iki yana hızla salladım. Kafamın içindeki seslerin dağılıp gitmelerini umut ettim. Akıl sağlığım için endişeleniyorum. Deliriyor olabilir miydim? Rüyalarımda duyduğum seslerin tek açıklaması buydu. Daha önce izlediğim bir film bilinçaltıma mı işlemişti? Film izlemezdim ki ben...

Derin nefes alıp ayağı kalktım ve pencereyi açtım. Odamın ışıkları kapalıydı ama sokak lambaları loş ışık oluşturmuş ve bu sayede etrafı görebiliyordum. Yorgun ve halsiz bedenimi taşıyamıyordum. Bir anda yere yığılacakmışım gibi hissediyorum.

Omuzlarımda zamanın koyduğu kocaman bir yük vardı. İlk başlarda hissetmediğim ağırlık şimdi bedenime eziyet ediyordu.

Halkının sana ihtiyacı var, Zeyna.

Kulağımı avuçlarımla kapatıp gelen bağırma isteğiyle çığlık attım. "Yeter!"

Halkının sana ihtiyacı var, Zeyna.

Ben bağırdıkça ses artıyordu.

Komidine doğru yürüyüp üstündeki sigara paketine ulaştım. Yatağı oturup bir dal sigara çıkartıp ağzıma koydum. Komidinin üstündeki kırmızı dandik çakmağımı elime aldım. Hareketlerim yavaştı. Yorgundum. Sigaramı yakacak iken gözüm karşımdaki aynaya takıldı. Daha doğrusu aynadaki yansımama takıldı. Kaşlarım çatıldı. Gözlerim şaşkınlıkla açıldı. "Bu da ne?" fısıltısı çıktı ağzımdan.

Kolumda, pazı tarafında bir parlaklık vardı, mavi bir parlaklık.

Şaşkınlık içerisinde yataktan kalktım. Elimdeki çakmağı ve sigarayı tekrar komidinin üstüne koyarak yavaş adımlarla karşımdaki aynaya ilerledim.

Bakışlarımı aynadan çekip sol koluma çevirdim. Sertçe yutkundum. Ne düşünecektim? Neydi bu? O kadar şaşkınım ki kendime soru soramıyordum.

Sonsuzluk işaretine benzeyen bir semboldü. Dik bir şekilde duran sonsuzluk işaretine daha dikkatli baktım. Etraf karanlıktı ve ışıklar kapalıydı ama pazımdaki şeyi net bir şekilde görebiliyordum. İki yılanın birleşmesiyle olan bir sonsuzluk işaretiydi. Dövme miydi bu? Elimi yavaşça kaldırıp korkarak koluma dokundum. Sertçe yutkundum. Sembolün üstüne dokunduğumda sadece cildimi hissediyordum. Hareketlerim yavaştı. Derimin altında gibi duruyordu. Hiç pütür olmaksızın, pürüzsüz bir şekilde koluma işlenmiş bir semboldü. Sanki hiç üstünde bu işaret ya da dövme yokmuş gibi. Sanki hep derimin altındaymış gibi...