Offအခန်းဆီကိုပြန်သွားပီး Gunရဲ့စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ စာအုပ်တွေကိုလှန်
ပြန်ပီးကြည့်နေလေသည်။
ဟော...တွေ့ပါပီ။သူ့ကလေးရေးထားတဲ့စာတွေ။ဒီကလေးကသူစာလုပ်နေတယ်လို့ဟန်ဆောင်ပီး Offမသိအောင်စာတွေခိုးရေးထားတာဘဲ။
"Gunရဲ့ခေါင်းထဲကအရမ်းကိုက်တယ်Papii။Gunမှာဦးနှောက်ကင်ဆာဖြစ်နေတာတဲ့။အလွန်ဆုံးနေရတစ်လဘဲတဲ့လေ။GunကPapiiကိုအရင်ခွဲသွားရမယ့်သူဖြစ်နေမလားဘဲ။Gun Papiiကိုအရမ်းချစ်တယ်။Papiiကို Gunရဲ့ရောဂါအကြောင်းကိုမသိစေချင်ဘူး။Papiiစိတ်ညစ်သွားမှာကိုGunအရမ်းကြောက်တယ်။Papiiအနားမှာနေလို့ရတဲ့အချိန်လေးအတွင်းမှာ Gunပျော်ပျော်နေချင်တယ်။Papiiကိုလဲပျော်နေစေချင်တယ်။Gunလေ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင်Papiiနဲ့အတူတူအကြာကြီးနေသွားချင်တယ်။Gunမှာလဲ ဘာရောဂါမှမရှိ Papiiလဲဘယ်ကိုမှမပြန်ရတော့ဘဲ Gunအနားမှာတစ်သက်လုံးအတူတူနေကြရမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲ။အခုတော့....မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူးလေ။ဟော...စာရေးနေရင်းနဲ့ခေါင်းကအရမ်းကိုကိုက်လာပြန်ပါပီ။ဆေးသောက်ရအုံးမယ်။အဲ့ဆေးတွေလဲGunတကယ်မသောက်ချင်တော့ဘူးPapii။Papiiရဲ့အနားမှာ အတတ်နိုင်ဆုံးအချိန်ကြာကြာလေးနေချင်လို့သာ အဲ့ဆေးတွေကိုမသောက်ချင်ဘဲ Gunသောက်နေရတာ။ချစ်တယ်Papii။ပြောမပြတတ်လောက်အောင်ကိုချစ်တယ်။"
Offတစ်ယောက်မျက်ရည်များထိန်းမရအောင်ကျလာပီး ငိုနေပါတော့တယ်။
"ဘာလို့လဲ ဘာလို့ငါ့ကလေးမှာမှအဲ့ရောဂါကြီးကဖြစ်နေရတာလဲ။ကလေးဘယ်လောက်တောင်ခံစားနေရမလဲကွာ။ကိုယ်စိတ်ညစ်မှာစိုးလို့ဖွင့်မပြောတာတဲ့လား။ကိုယ်ကလေးကိုအစထဲကသတိထားမိခဲ့သင့်တာ။တောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရယ်။ကိုယ်ကလေးကိုဘာမှအဖြစ်ခံမှာမဟုတ်ဘူး။ကိုယ်ကလေးကိုအရမ်းချစ်တယ်။ကိုယ့်ကလေးရဲ့ရောဂါတွေကိုဖြစ်နိုင်ရင် ကိုယ်ဘဲခံစားလိုက်ချင်တယ်ကလေးရယ်"
Offငိုနေလိုက်တာ သူ့ကလေးရဲ့အတန်းချိန်ပီးတာတောင်သတိမရတော့ပေ။Gunအတန်းပီးတော့Offကိုလိုက်ရှာလို့မတွေ့တော့တာကြောင့်
Gun: ဟာ Papiiဘယ်သွားနေလဲမသိဘူး
Mike: ဖုန်းခေါ်ကြည့်ပါလား
