Devtavşanım:çok garip geliyor yeonjun
Bunca yıl sana yüzlerce mesaj attım hep görüldü yiyip durdum
Şimdi cevap vereceksin her seferinde
Yeonjun:evet soobin
Yaşadığım sürece ve birbirimizi sevdiğimiz sürece her zaman cevap vereceğim bebeğim
Devtavşanım:törenle uğraşıyorsun değil mi
Off çok yorma kendini ama
Yeonjun:soobin törende söyleyeceğim şarkı senin için olacak
Ama şimdi gitmem gerek
Devtavşanım:tamam bebeğim görüşürüz(13.45)
Yeonjun:soobin konuşmamız gerek(17.34)
Buluşalım
Devtavşanım:birşey mi oldu yeonjun
Yeonjun:sadece gel okulun meydanındayım oraya gel
Devtavşanım:geldim hemen
Zaten yakınım oraya
Soobin hızla 5 dakika içinde varabileceği meydana doğru yürüdü birşeyler oluyordu hissediyordu
Meydana vardığında meydanın tam ortasında duran yeonjunu gördü yüzünde bir maske vardı yeonjunun
Soobin hızla ona doğru yürüdü nedensizce yeonjunu istiyordu yürümesi koşmaya döndü ve yeonjuna sıkı sıkı sarıldı çünkü yeonjun ağlıyordu soobin onu sıkı sıkı sardı ve ellerini yeonjunun saçları arasında minik bir tura bıraktı
"İyimisin bebeğim" banka oturması için yeonjunun elini bıraktı
"İyiyim bebeğim sadece çok mutluyum"
"Ne oldu"
"Artık seni rahatça sevebilirim boynumdaki tasma kırıldı soo"
"Ne hakkında konuştuğunu anlamıyorum bebeğim"
"Otur soo sana kısaca anlatmam gerek"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
REALLY, Yeonbin
FanfictionSoobin Yeonjun'la olan arkadaşlığının bitmesine katlanamıyordu.