REALLY, Yeonbin

🌵-Final

Yeonjun'un elleri soobinin boynunda, ayakları da belinde birleşmişti. Kafası Soobin'in boyun boşluğuna gömülmüş, gözyaşları orayı ıslatıyorlardı.

"İyi olacak bebeğim herşey, endişelenme"

"Soobin" hıçkırırak konuştu yeonjun "beni sevdiğin için teşekkür ederim"

"Hayır bebeğim. Seni sevmem teşekkürlük birşey değil"

O boş topraklı yolda yürüyenler, sadece ölmüş 4 ruh gibilerdi. İkisi ifadesizlerdi, sanki dünyadaki tüm duygulardan yoksunmuş gibi. Diğer ikisiyse asla tarif edilemeyecek bir durumdalardı. Birinin gözyaşları minik ve sessiz hıçkırıklarla ayrılıyordu vucudundan. Diğeri sevdiğinin ağlaması ile paramparça olan kalbini ondan nasıl gizlerim diye düşünüyordu

Üzemezdi sevdiğini, kıyamazdı ona...

Taehyun ve beomgyu biraz hızlandırdı adımlarını. Onlar arabayla gelmişlerdi dönerken otobüse binemezlerdi. Hele de yeonjun bu haldeyken

Önlerindeki ikiliye yetiştiler beomgyu usulca fısıldadı soobinin kulağına 'biz arabayla geldik onla dönelim' soobin gözleriyle onayladı onları

Taehyun arabayı alıp yolun sonuna geldi ve diğerlerini bekledi onlar da geldiğinde beomgyu kapılarını açtı ve binemelerini  bekledi

"Sevgilim arabaya bineceğiz hadi"

Kapanan gözlerini açtı yeonjun ayaklarını ayırdı ve yere indi ama tutmuyordu ayakları bedeni çürümüştü sanki

Yinede yaparım dedi ve ellerini de çekti ama yapamadı

Tam düşeceği sırada tuttu onu soobin
"Tamam sakin ol bebeğim bindiririm ben seni" elleri ile yeonjun'un dizilerinden tutup kaldırdı ve arabaya bindirdi sevgilisini. Sonra da kendisi bindi

Yeonjun hala soobin'den ayrılmıyordu. O yaralarını yok ediyor gibiydi o iyi geliyordu yeonjuna, sonsuza kadar da iyi gelecekti

Dudaklarını soobin'in boynuna değdirdi, kokusunu çekti sevdiği adamın. Yalancının teki yüzünden ondan kaçmıştı hep, aşkını gizlemişti, pişman olmuştu. En başında ondan uzaklaştığı için pişman olmuştu

Eve vardıklarında soobin yeonjun'u arabadan indirip içeri soktu ve yukarı çıkardı. Uyuyakalmıştı yeonjun, bedeni minicikti, ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözleri ve yüzü farklı yapıyordu onu

Soobin yatağına yatırdı sevgilisini önce dudağına ve sonra boynuna minik öpücükler bıraktı. Duş alması gerekti yeonjun'un kendine gelirdi ama uyumuştu da ne yapacağını bilemedi

Yatağın kenarına uzandı ve karşısındaki muhteşem yüzü izlemeye başladı. Karşısındaki de gözlerini açıp onu izlemeye başlamıştı

"Soobin-ah iyiki varsın, sen harikasın. Ben senden yıllarca kaçtım ama sen hala beni seviyorsun. Teşekkür ederim choi soobin benden vazgeçmediğin için. Hala bana aşık olduğun için" dudaklarını birleştirdi minik bir huzur bıraktı soobin'e ve bundan kendisi de faydalandı

"Duş alman gerek yeonjun hadi kalk"

"Sabah alsam çok yorgunum"

"Şimdi dedim"

"Off ama sende benle yaparsan olur"

"Hmhm yaparım hadi"

"Söz mü"

"Yeonjun hadi bebeğim" Onu banyoya soktu ama yeonjun kendi yıkanmıyordu soobin onu yıkıyordu

"Ayşh bebekmisin sen"

"Evet bana bebeğim demiyormuydun"

"Benim bebeğimsin zaten"

"Ne kadar kaldı soobin"

"Ayağa kalk vucudunu dırılayıp çıkalım"

Öyjle yaptılar yeonjunu kurulayın üzerini de giydirdi soobin şimdi uyuma vaktiydi ikisi de gözlerini kapattı,bugün hiçbitşey olmamış gibi birilerinde kaybolarak  uyudular

.............

Geçmişte yaşadıkları şeyler onları üzmüş olabilirdi ama bu gelecekte mutlu olmalarına engel değildi.

Onlar sonsuza kadar mutlu oldular, arkadaşları da mutlu oldu kısacası herşey güzeldi.

Yeonjun annesi ile birdaha görülmemişti. Soobin onu sonsuza kadar mutlu edeceğine söz vermişti o da soobin'e sonsuza kadar aşık olacağına dair bir söz vermişti

Herşeydem güçlü olan aşkları mutlu olmaları için yeterliydi

.............

Bitti ühühüh

Bu kitabın sonu konusunda içim hiç rahat değil garip bitti gibi geldi yani benim tarımda olmadı gibi

Umarım beğenmişsinizdir, buraya kadar okuyan ve oylarını eksik etmeyen herkese teşekkür ederim

Diğer kitaplarıma göz atmayı da unutmayın