REALLY, Yeonbin

🌵

Yeonjun & Beomgyu

Yoncun:beomgyu

Ben korkuyorum

Yani o gün olanlar yüzünden ondan kaçarsam

O güne dair kimsenin bilmediği şeyler var|

Kimse bilmiyor bazı şe|

Korkuyorum beomgyu

Çok korkuyorum

Ağladıkça içim çöküyor ve kalbim yok oluyor gibi geliyor

Ama aslında yok olmuyor

Onu soobine verdim

Sonsuza kadar onda kalsın

Ben sadece onun mutlu olmasını istiyorum

Beomgyu:hyung

O gün olanlar hakkında bize herşeyi anlattığına emin misin

Yoncun:bilmiyorum siz ne biliyorsunuz ve ben ne biliyorum

Tek bildiğim canımın yandığı

Saatlerdir karşımda bıçakla bakışıyorum

Ama lanet olsun ki hiçbir bok yapamadım onla konuşmam gerek dedim

Her halükarda soobine gidip anlatmam gereken şeyler var|

Beomgyu:hyung

Saçmalama o bıçaktan uzaklaş

Birşey yapma ya kalkışma bununla kaç kişiyi mahvedeceksin biliyorsun

Em başta soobin var onu düşün bunca yıl birbiriniz için savaş verdiniz ve tam kavuştuğunuzda onu bırakıp gidemezsin

Yoncun:biliyorum beomgyu

Şimdi gidiyorum biraz uyumayı deneyeceğim

Beomgyu:Eğer üzüleceksen konuşmak zorunda değilsin o seni anlayacaktır

Seni zorlamaz soobin

Yoncun:biliyorum ama

Ona söylememek çok yakıyor canımı bu yüzden söylemem gerek

Beomgyu:neyi

Yoncun:boşversene

Gidiyorum görüşürüz

^yeonjun birkaç damla daha bıraktı yastığına yüzündeki iğrenç sıfattan nefret ediyordu kendinden,nefes almaktan ve herşeyden nefret ediyordu.

Soobini onu sevmeye mecbur bıraktığı için soğumuştu kendinden ama yarın onla konuşup şu adamı bulacaktı ve herşey farklı olacaktı 'belki daha mutsuz olurum,o adamı bulmak canımı iki katı daha fazla yakar' diye düşündü ve yastığına damlaları daha şiddetli bıraktı tek yapması gereken günlüğünden o günü okuyup bazı şeyleri hatırlamaktı. Bulamadığı günlüğünden birşeyler okuyamazdı ama^