Yeonjun & Beomgyu
Yoncun:beomgyu
Ben korkuyorum
Yani o gün olanlar yüzünden ondan kaçarsam
O güne dair kimsenin bilmediği şeyler var|
Kimse bilmiyor bazı şe|
Korkuyorum beomgyu
Çok korkuyorum
Ağladıkça içim çöküyor ve kalbim yok oluyor gibi geliyor
Ama aslında yok olmuyor
Onu soobine verdim
Sonsuza kadar onda kalsın
Ben sadece onun mutlu olmasını istiyorum
Beomgyu:hyung
O gün olanlar hakkında bize herşeyi anlattığına emin misin
Yoncun:bilmiyorum siz ne biliyorsunuz ve ben ne biliyorum
Tek bildiğim canımın yandığı
Saatlerdir karşımda bıçakla bakışıyorum
Ama lanet olsun ki hiçbir bok yapamadım onla konuşmam gerek dedim
Her halükarda soobine gidip anlatmam gereken şeyler var|
Beomgyu:hyung
Saçmalama o bıçaktan uzaklaş
Birşey yapma ya kalkışma bununla kaç kişiyi mahvedeceksin biliyorsun
Em başta soobin var onu düşün bunca yıl birbiriniz için savaş verdiniz ve tam kavuştuğunuzda onu bırakıp gidemezsin
Yoncun:biliyorum beomgyu
Şimdi gidiyorum biraz uyumayı deneyeceğim
Beomgyu:Eğer üzüleceksen konuşmak zorunda değilsin o seni anlayacaktır
Seni zorlamaz soobin
Yoncun:biliyorum ama
Ona söylememek çok yakıyor canımı bu yüzden söylemem gerek
Beomgyu:neyi
Yoncun:boşversene
Gidiyorum görüşürüz
^yeonjun birkaç damla daha bıraktı yastığına yüzündeki iğrenç sıfattan nefret ediyordu kendinden,nefes almaktan ve herşeyden nefret ediyordu.
Soobini onu sevmeye mecbur bıraktığı için soğumuştu kendinden ama yarın onla konuşup şu adamı bulacaktı ve herşey farklı olacaktı 'belki daha mutsuz olurum,o adamı bulmak canımı iki katı daha fazla yakar' diye düşündü ve yastığına damlaları daha şiddetli bıraktı tek yapması gereken günlüğünden o günü okuyup bazı şeyleri hatırlamaktı. Bulamadığı günlüğünden birşeyler okuyamazdı ama^
ŞİMDİ OKUDUĞUN
REALLY, Yeonbin
FanfictionSoobin Yeonjun'la olan arkadaşlığının bitmesine katlanamıyordu.