Φοβού την διευθύντρια

Κεφάλαιο Έκτο/ part 1

ToAsteriM ευχαριστω για τη φωτο!!

Το πυκνό και χαοτικό πλέγμα δρόμων, ανθρώπων, τρένων και τραμ, απλώνονταν γύρω από την αλλοτινή πολύπαθη πλατεία Αλεξάντερπλατς που πήρε το όνομά της από τον Ρώσο Αυτοκράτορα Αλέξανδρο τον πρώτο. Ήταν μία πλατεία ζωντανή που έμοιαζε διαφορετική από τις υπόλοιπες, όντας ίσως πιο μοντέρνα εξαιτίας των κτηρίων που χτίστηκαν εκεί μεταπολεμικά. Ο Γιοχάννες την έβρισκε υπερβολικά βρώμικη και τα βράδια σκοτεινή και ίσως εγκληματική, ωστόσο στα διαλείμματα από τις βάρδιες, είχε υπερβολικά πολλές επιλογές από έτοιμο φαγητό. Αγαπημένη του λιχουδιά, ένας κύριος που παράλληλα ήταν και φορητός πάγκος με χοτ ντογκ και στεκόταν στον ορίζοντα του τηλεοπτικού πύργου. Αρπάζοντας ένα, χαμογέλασε στην σκέψη του Ρούντολφ. Οι δυο τους ήταν αδερφικοί φίλοι και ήδη η απουσία του και η αντικατάστασή του από τον ψυχρό Φρίντριχ, του τάραζε τα νεύρα. Ο νέος του συνάδελφος, είχε αμοληθεί και εκείνος για να βρει κάτι να σβήσει την πείνα του, δίχως όμως αποτέλεσμα.Παλεύοντας άτσαλα να καταπιεί και την τελευταία μπουκιά, δέχτηκε κλίση για μία διαδήλωση υπέρ των δικαιωμάτων των Κούρδων στην συνοικία Kreuzberg. Ευθύς ειδοποίησε τον Φρίντριχ, προκειμένου να μετακινηθούν άμεσα εκεί, για να καταλήξουν να κοιτάζουν μία χούφτα διαδηλωτές απέναντι σε έναν κυριολεκτικά στρατό ξηράς αστυνομικών δυνάμεων.

΄΄Μία ζωή υπερβολές΄΄ σκέφτηκε ο Γιοχάννες που χασμουρήθηκε επιδέξια τρεις φορές.

Η συγκεκριμένη ατίθαση γειτονιά είχε υποδεχτεί την προηγούμενη δεκαετία, έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών και πολλούς καταληψίες διαμερισμάτων, τα οποία είχαν εγκαταλειφθεί μετά την πτώση του Τείχους. Το στίγμα της πλατείας έδινε ένα υπέροχο φαλαφελάδικο, μια πιτσαρία, και ένα βιβλιοπωλείο που παρακινούσε, με ένα πανό αναρτημένο στη βιτρίνα του, σε αντίσταση ενάντια στον καπιταλισμό. Ο Γιοχάννες δεν σταμάτησε λεπτό να κοιτάζει τα φαγάδικα, καθώς ήταν λάτρης των γεύσεων, με το προνόμιο του αδύνατου και γυμνασμένου, εξαιτίας της δουλειάς, κορμιού του. Η διαδήλωση ήταν σχετικά ειρηνική και οι αστυνομικοί αποφάσισαν απλώς να στέκονται στο πλάι επιβλέποντας. Η ώρα πια ήταν περασμένη και το παγωμένο δειλινό είχε ξεκινήσει να τρυπώνει μέσα από τη στολή του και να φτάνει στο σώμα του. Κάπου εκεί μειδίασε στην σκέψη πως ο φίλος του θα μετατρεπόταν σε χειμερινό κολυμβητή με αυτές τις θερμοκρασίες που επικρατούσαν στην Ελλάδα. Έχοντας ολοκληρώσει την βάρδιά του πια, ήταν έτοιμος να στραφεί στο σπίτι του, όταν από το μυαλό του πέρασε αστραπιαία εκείνη η φρικτή βραδιά της δολοφονίας του μικρού Αλοίσιου. Ήταν κάπου εδώ κοντά σε ένα παλαιό συγκρότημα. Το ένστικτο του χτύπησε τον κώδωνα. Ήταν μία υπόθεση που καθώς αφορούσε αστυνομικό, δεν θέλησαν να την κλείσουν έτσι απλά και έχοντας κοντά τους τον Ρούντολφ, την άφησαν για την ώρα να εκκρεμεί. Για λίγο κοντοστάθηκε και κοίταξε το κινητό του. Θα ήταν καλύτερο να ειδοποιούσε τον Φρίντριχ για την μετάβασή του στο κτήριο του φόνου, ώστε αν κάτι του συνέβαινε, να υπήρχε κάποιος που να γνώριζε την σχεδόν ακριβή τοποθεσία που θα τον αναζητούσε.