Φοβού την διευθύντρια

Κεφάλαιο Πέμπτο/ part 3

Είχα μείνει για λίγο μέσα στο λουτρό να σκέφτομαι τι είδους νάρκη είχα καταλάθος πατήσει. Το όνομα αυτό φαινόταν να κατέχει μία ιδιαίτερη θέση στην ζωή του Ρούντολφ, ωστόσο έπρεπε από κάπου να κάνω την αρχή ώστε επιτέλους να γνωριστούμε. Ίσως αν τον ρωτούσα για τα παιδικά του όνειρα ή τη ζωή στο Βερολίνο, να ήταν καλύτερα. Βγήκα φανερά αμήχανη και τον πλησίασα αποφασίζοντας να καθίσω σε μία σεβαστή απόσταση. Αυτός ο άνδρας δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο που είχα συναντήσει. Ο Έλληνας αυτή τη στιγμή θα είχε μάλλον γίνει φίλος μου και θα είχαμε ανταλλάξει ως και μαγειρικές συνταγές που έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας στα χωριά καταγωγής μας. Ο Γερμανός ωστόσο με την στρατιωτική πειθαρχία, ήταν ένα άλυτο μυστήριο, ένας λευκός καμβάς στον οποίο δεν διέκρινες κανένα απολύτως χρώμα. Ήθελα πολύ να τον πλησιάσω, να τον ακουμπήσω παρηγορητικά στον ώμο και να τον βεβαιώσω πως όλα θα πήγαιναν καλά. Ο Αδόλφος όμως φαινόταν να μην έχει τίποτε από όλα αυτά ανάγκη.

«Καλλίστη..» το όνομά μου με την ξενική προφορά ήχησε στον χώρο. Δειλά στράφηκα προς την μεριά του και τον είδα σκεπτικό «Γνωρίζω πως δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος για τα ελληνικά δεδομένα, μα δεν μετανιώνω στιγμή γι' αυτό. Ωστόσο, εμείς οι δύο λόγω της συνεργασίας μας, οφείλουμε να έχουμε μία σχέση εμπιστοσύνης. Να γνωρίζεις δηλαδή, πως αν κάτι πάει στραβά στη δουλειά, εγώ θα είμαι εκεί για να σε καλύψω»

«Θα είσαι; Θέλω να πω, ίσως θελήσεις να φύγεις πάλι αποφασίζοντας να με ενημερώσεις απρόσωπα και ψυχρά μέσω ενός ηλεκτρονικού μηνύματος» εξέφρασα μία εύλογη απορία, τυλιγμένη από παράπονο και τον άκουσα να ξεφυσά.

«Ορθώς απορείς, σου έδωσα το δικαίωμα αυτό και οφείλω να το ξεκαθαρίσω. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, ήμουν οργισμένος. Μου έφταιγαν τα πάντα καθώς ο θάνατος του πατ...του Ρέινε, με έβγαλε από την καθημερινότητα και την ρουτίνα μου. Στην Γερμανία να ξέρεις αγαπάμε την ρουτίνα, δίχως αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν στιγμές αυθόρμητης έκφρασης. Όταν λοιπόν άνοιξε η διαθήκη και έμαθα πως η εταιρεία δεν μένει σε εμένα αποκλειστικά, οργίστηκα περισσότερο. Δεν μου έφταιγες εσύ, στο έχω εξηγήσει ξανά. Έπειτα από το περιστατικό εκείνου του πελάτη και όταν πληροφορήθηκα την ιδιαίτερη σχέση σου με τον πατέρα μου, απλά θέλησα να φύγω. Ας πούμε πως δεν ήμασταν αρκετά κοντά, εγώ και εκείνος και νομίζω πως το έχεις καταλάβει. Μου φάνηκε λοιπόν πικρή η συνειδητοποίηση πως είχε αγαπήσει τόσο μία κοπέλα, ουσιαστικά ξένη. Πίσω στο Βερολίνο έχω την μητέρα μου και τον καλύτερό μου φίλο. Ήταν ανάγκη να τους δω και να ξεκαθαρίσω μέσα μου, τι πραγματικά επιθυμώ. Σε γνωρίζω λίγο, Καλλίστη, αν η καρδιά μου λοιπόν ζητούσε να μείνω στην Γερμανία, θα το έκανα, φροντίζοντας ωστόσο να σου εξασφαλίσω έναν καλό αντικαταστάτη μου, που θα ήξερα πως θα σε βοηθούσε. Γνωρίζω πώς βλέπεις τους υπαλλήλους σου πλέον, για την ιστορία όμως, στο Τρίτο Ράιχ, υπήρχαν γυναίκες σκληρές στον Σύλλογο Γερμανίδων Κορασίδων, με τις φουστίτσες και τα κοτσιδάκια τους που ήταν χειρότερες και από τους άνδρες των Ες Ες, δηλαδή εμένα. Επομένως, μην τους φοβάσαι, ούτε να αισθάνεσαι υποτιμητικά απέναντί τους. Η ιστορία έχει πλειστάκις δείξει πως αν μία γυναίκα το επιθυμεί, βάζει κάτω χίλιους άνδρες» κάπου εκεί έκανε μία παύση καθώς τα τελευταία του λόγια έκρυβαν μία κάποια ειρωνεία, συνάμα με πικρία.