𝖻𝗅𝗎𝖾 𝖾𝖽𝖾𝗇 | 𝗃𝖺𝗒𝗐𝗈𝗇 [𝖼𝗈𝗆𝗉𝗅𝖾𝗍𝖾𝖽]

Part 6

(Unicode)

မွေ့ရာပေါ်မှာ အေးချမ်းစွာ အိပ်စက်နေတဲ့ကောင်လေးအားကြည့်ကာ သူအနည်းငယ်ဝမ်းနည်းမိသည်...

ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေက အနည်းငယ်ပိန်လာသလို..အတိတ်ကထိတွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့ဆံပင်ကောက်ကောက်လေးတွေအစား ဖြောင့်စင်းလှသော ဆံပင်ပျော့ပျော့လေးတွေကိုသာတွေ့ရတော့သည်..

မျက်လုံး..နှာတံ...နှုတ်ခမ်းအထိ သူအသေးစိတ်ကြည့်နေမိသည်...
တစ်စုံတယောက်ကိုပြန်တွေ့ရသော အခါ ဝမ်းသာမှုအတိဖြစ်သောခံစားချက်လေး ရင်ဝယ်၌ဖြစ်တည်လာလေသည်...

ပုပုလုံးလုံးလေးနဲ့ သူ၏ရှေ့နားပြေးလာသောကလေးငယ်အားတဖန်တွေ့ရတော့ဝမ်းသာမဆုံးပင်ပျော်မိသည်။
ထိုကလေးငယ်သည်သူအား နွေးထွေးမှုအစုံကို ပေးအပ်လေသည်။

ဆေးရုံကြီးရှိထောင့်တစ်နေရာတွေ ထိုင်နေသောသူ့အား အလင်းရောင်လေးတစ်ခုလိုပေးစွမ်းလာသောကလေးငယ်ကိုသူမည်သည့်အခါမှမေ့မရခဲ့။

သားမေမေဆုံးပြီဆိုတဲ့အသံတစ်ခုရယ်.. အဝတ်အဖြူရောင်လေးကိုလှန်ကြည့်တော့ သေချာမမြင်ရအောင် လောင်ကျွမ်းနေသော မျက်နှာငယ်လေး..သေးငယ်လှသောကိုယ်ထည်.. ထိုအရာများ မြင်ရကြားရပြီးနောက် စိတ်လွတ်ကာထွက်ပြေးလာခဲ့သည်။

မနက်တုန်းကတောင် သူ့အား မနက်စာလုပ်ကျွေးတဲ့မေမေသည် ယခု မီးလောင်နေသောရုပ်အလောင်းဖြစ်နေသည်ကိုသူမယုံပေ။

ရယ်မောကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သောအမေ့အပြုံးကို မရနိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့စိတ်က သူ့၏နှလုံးသားအားနှိပ်စက်လေသည်။
မဖက်ပေးနိုင်တော့ဘူး ဆိုတဲ့အတွေးလေးက ရင်ဘက်တစ်ခုလုံးကိုကြွေမွှလိုက်သလိုပင်..
ရင်ထဲမွန်းကြပ်လာကာ ရင်ဘက်တစ်ခုလုံးပျက်စီးသွားသလိုခံစားရသည်...

အော်ငိုချင်သော်လည်း အလွန်ပင်ထိတ်လန့်သွား၍ အသံထွက်မလာခဲ့။

"မဖြစ်နိုင်ဘူး..မဖြစ်နိုင်ဘူး.."

ထိုစကားကိုကြိမ်ဖန်များစွာရွတ်ကာ..
မွန်းကြပ်နေသောသူ၏ရင်ဘက်ကိုအားဖြင့် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ထုမိသည်...