BELALI

•4•

Gözlerimi karanlık bir odada açmıştım.Yerimde doğrulduğum da aklıma bayılmadan önce yaşadıklarım geldi.Dengemi kaybetmeden yataktan kalkıp içeri geçtim.

Bora sandalyeye oturmuş bir yandan sigarasını içerken diğer yandan da birasını yudumluyordu.

Benim geldiğimi görünce bakışları bana çevrildi.Kendimi oldukça tuhaf hissediyordum.Ama bunun Bora ile çok bir alakası yoktu.Şu an onun gizli eşyaları o kadar da umrumda değildi.Umrumda olan tek şey katil olmuş olamamdı.

Salona tamamen girip koltuğa oturdum.Bu sırada Bora'nın gözleri hala benim üzerimdeydi.Ben de ondan çekinmeyip ona bakmıştım.Aynı zamanda bana bu kadar bakmasını anlayamıyordum

"Neden bakıyorsun?"

Elindeki sigarayı söndürüp yanıma doğru geldiğinde kendimi çekmedim.Bana bir şey yapacak olsaydı şimdiye kadar yapardı.Değil mi?

Yanıma oturup konuşmaya başladığında onu dinledim.Bana göre daha mantıklı düşünüyordu.Sorunlara çözüm bulabiliyordu.O yüzden dedikleri benim için o bilmese de değerliydi.

"Ne düşündüğümü merak ediyorum."

Ben de be düşündüğümü hiç çekinmeden hızla söyledim.Merak edilecek bir şey yoktu.

"Boktan farksız."

Bana gülerken bu durumum hiç ama hiç komik olmadığını düşünüyordum.Ben katil olmuştum.Tam olarak güldüğü şey neydi?

Şaşkınlıkla dönüp şaşkınlığımı dile getirdim.Benim her ciddi olduğum konuda hep böyle gülecek miydi?

"Ben katil oldum.Ve sen gülüyorsun."

Ona trip atar gibi önüme döndüğüm de gülmesini kesip ellerini bacaklarıma koymuştu.Beni teselli eder gibi bir hali vardı.

"Korkmana gerek yok.Burada güvendesin."

Beni burada nereye kadar saklayacaktı ki?Ayrıca farkında olmadığı bir şey vardı beni saklarsa kendini de yakacaktı.

Kafamı hasıla ona çevirip anlam veremediğim birkaç şeyleri ona açıkladım.

"Sevmediğin birini nereye kadar saklayacaksın?Ya da farkında mısın beni saklarsan kendimi de yakacaksın."

Ben ondan mantıklı bir cevap beklerken o beni hala takmıyordu.Nasıl bu kadar rahat olabilirdi hala anlamıyordum.Ona pek de iyi olmayan bakışlarımı gönderdiğim de zorunda kalarak beni cevaplandırmıştı.

"Seni sevmediğimi kim söyledi?"

Beni hiç seviyor gibi davranmıyordu.Ayrıca beni önemsediğini bile düşünmüyordum.Bora gerçekten seni anlamak bu kadar zor olmamalıydı.

"Beni sevdiğini sanmıyorum."

Yerinden kalkıp masaya doğru ilerlerken benim bu düşünceme cevap vermişti.

"Seni sevmesem evime sokar mıydım?"

Sandalyesine oturup sigarasını yaktığın da ben de ayağa kalkıp gülerek yanına gittim.O sigarasını dudaklarına götürürken ben ellerimi dizlerine koyup ona oldukça yakın bir şekilde konuşmuştum.

"Sevmediğin kızları yatağına bile aldığına göre beni evine sokman çok normal kalıyor."

Derken gözümü kırpıp sigarasını elinden aldım.O bu yaptığıma sadece bakarken ben çoktan balkona çıkmıştım.Balkon demirine yaslanarak sigarayı dudaklarıma götürüp içime çekmiştim.Yeni yaşım bana uğursuz gelmeye ilk günlerinden devam etmişti.İçimden hayatıma söverken Bora'da balkona gelmişti.