His Precious Property (Under Editing)

CHAPTER 1: To Feel His Wrath

Hindi ko na alam ang gagawin ko. I continue crying silently as my body tremble in fear. Patuloy lang siya sa pagsira ng mga gamit dito sa kwarto dahil sa sobrang galit niya. Mabuti nga’t ang mga gamit ko lang ang sinisira niya, kesa naman ako ang saktan at pagbuntungan ng kanyang galit.

Ever since na dumating ako sa buhay niya, akala ko, magiging maganda ang buhay ko kasama siya. Hindi naman siya dating ganito, basta nagbago na lang siya sa hindi ko malaman na dahilan.

At dahil sa kanyang pagbabago, nasasaktan na niya ako ng sobra. Akala ko siya na ang ‘Knight in Shining Armor’ ko, akala ko siya na ang ‘Mr. Billionaire’ ko, akala ko siya na ang ‘Greek God’ ko pero, hindi pala. I’m just delusional.

Sa bawat paglipas ng mga araw na kasama ko siya, I started to hate him more than anyone else. He’s the one who made me feel so safe before, but now, he’s the one I wanted to get away from, kahit na sa kaduluhan pa ng mundo ay pupuntahan ko makatakas lang sa kanya. I can’t even remember when he started to act like a jealous demon. Isang pagkakamali ko lang ay para na siyang si satanas kung magalit. Hindi ko alam kung ano bang tingin niya sa akin, pero palagi niyang pinapaalala na ako ay… sa kanya lang.

He always says that… I am his precious property pero bakit biglang nagbago ang trato niya sa akin? Hindi ko na halos maalala ang mga panahon na masaya pa ako kasama siya, hindi ko na matandaan ang mga binitawan kong ngiti noon kasama siya. And now, one thing is for sure, I am no longer--His Precious Property. I hate to think this way, I hate the idea that I’m just a property for him to own.

Napaatras ako sa sulok ng aking kama nang tumingin siya sa akin. Those amber eyes piercing through my soul. If only looks can kill, then I'm already dead by now. His stares are sending daggers that scares the hell out of me.

This is not him. I’m still convincing myself this way.

He is no longer my savior, right now, he is just an angry beast looking at his prey. But everytime I look back at those amber eyes, there’s still a part of me that fascinates me the most… yes, he is handsome. He is the actual ‘Adonis’. His eyes are enticing but at the same time deadliest. He has a perfect jaw that suits his face very well. His perfect nose complements his small kissable lips while his dark hair is already messy because of his anger.

Yes, every woman would desire him, would worship him. His appearance is a complete package and a panty dropper but right now, it doesn't work for me anymore. Maybe, I just deluded myself into thinking that I like him so much, I shouldn’t have at the first place, I shouldn’t have trusted a stranger like him. Right now, all I feel is fear, he is my greatest fear that I cannot escape.

Dumoble ang bilis ng tibok ng aking puso sa paghakbang niya papalapit sa akin. Patuloy na tumulo ang mga luha ko sa mapula kong pisngi dahil sa sampal niya kanina. Niyakap ko ang aking katawan at mabilis na umiling. “P-please, don't hurt me anymore, I-I'm sorry,” I said in trembling voice but he didn't listen.

Patuloy siyang lumapit hanggang nasa kama na siya. Kitang-kita ko ang bilis ng kanyang paghinga dahil sa galit, nakabukas ang dalawang butones ng kanyang damit kaya medyo nakikita ko ang kanyang dibdib. Agad akong umiwas ng tingin ngunit hinila niya ang aking buhok at kinapitan ang aking leeg, he forced me to look at him. Mas lalo akong nanlumo nang makita ko sa malapitan ang kanyang mga mata, all I can see is…his emotionless eyes.

Why does it pains me so much emotionally, than him hurting me physically?

I gulp as we battle our staring contest, I wish I could look away because right now, he is… very scary.

Kahit naman noong wala pa ako dito sa kanyang poder ay kinatatakutan na talaga siya ng kanyang mga empleyado. Isa siya sa mga makapangyarihang tao dito sa mundo, pero hindi ko alam kung gaano siya kayaman dahil ayaw niyang pinapakialaman ang kanyang trabaho. He never share anything to me related to his company. After all, I am just his prisoner, and I just figured it out a couple of months ago.

Alam kong galit sa akin ang mga taong nakakaalam na nasa pangangalaga niya ako. Sino ba naman ang hindi magagalit ngayong ako palagi ang dahilan kung bakit madalas magalit ang kanilang boss. Siguro iniisip nila na sana mawala na lang ako ng sa ganun ay bumalik na siya sa dati.

Nangingilig kong kinapitan ang kanyang kamay dahil sobrang higpit ng kapit niya sa aking leeg, “P-please stop. Y-you're hurting me,” I pleaded pero mas lalo pa niyang diniinan.

He hissed, “Ilang beses ko bang sasabihin sayo na wag na wag kang magsisinungalin sa akin? Huh!” I flinch when he shouted at me.

“I-I promise, I will not lie to you again,” mabilis kong pagkasabi pero lalo lang siyang nainis. Siguro dahil paulit-ulit na lang itong nangyayari at wala akong kadala-dala. Palagi kong
sinusuway ang mga utos niya kaya umabot na siya ngayon sa sukdulan.

He lay me down on bed while he trapped me between his strong arms. He's staring at me like I'm his prey for tonight. Ilang beses na din itong nangyari at wala namang siyang ginagawa sa akin pero ngayon, tila ba nakapagdesisyon na siya sa kanyang gagawin.

Nangingilig na ang buo kong katawan. Hindi ko alam kung bakit palagi ko siyang sinusuway ngayong alam ko naman ang kahahantungan.

“You pushed me to my limits Zabrina, now you'll face the real consequences,” madiin niyang pagkasabi pagkatapos ay pinunit ang aking damit. Humagulhol ako sa takot habang nagpupumiglas. Hindi ko akalaing aabot na siya sa puntong ito.

“Please--wag!” I beg but he didn’t stop.

Pinilit niyang matanggal ang mga damit ko kahit na pinipigilan ko siya. Hindi ito pwedeng mangyari. Please...wag niya lang itong ituloy ay hindi na ako gagawa ng ikakagalit niya kahit kailan.

“I'll do whatever you want just please don't do this,” I cried out but I remain unheard. It is scary, that I can no longer reach him by words. Did I push him too much? Or he’s the one who pushed me to be like this? I don’t know anymore.

“It's too late Zabrina. You cannot undo your mistakes, your thousands of mistakes!”

Kinapitan niya ang dalawa kong paa at hinila, so that he can position himself between my legs. While he readied himself, I’m praying a thousand times to stop this insanity. He’s about to remove my undergarment nang may biglang kumatok ng malakas sa pintuan na siyang ikinatigil naming dalawa.

Mas lalong nandilim ang kanyang paningin at ako naman ay nakahinga ng maluwag kahit papaano. Kahit kailan ay wala pang nagtangkang umistorbo sa demonyong ito kapag galit sa akin. Pero sobra ang pasasalamat ko dahil sa taong nasa labas ng kwarto ko.

Hindi pa nagtagal at nasundan pa ng malalakas na katok kaya naman umalis siya sa kama pero nakatitig pa rin siya sa akin ng masama. Agad kong tinabunan ang aking katawan dahil sa takot.

“We're not yet done, Zabrina,” he said in cold tone sabay talikod upang buksan ang pintuan. I stretch my neck para tingnan kung sino ang kumatok at napakagat labi ako nang makita ko si Martin, ang ‘Right-Hand-Man’ niya, ang tanging taong pinagkakatiwalaan niya.

Nakahinga ako ng maluwag nang bahagyang tumingin si Martin sa loob ng kwarto habang may sinasabi siya sa kanyang boss. Pakiramdam ko'y sinadya niyang istorbohin kami upang iligtas ako.

I gulp an imaginary lump nang lumingon sa akin ang demonyo at nakita ko na naman ang nagliliyab niyang mga mata. He didn't went back inside, instead, he close the door at naiwan akong mag-isa sa kwarto. Napahagulhul na naman ako. I cry with a sense of relief.

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko kung sakaling naituloy niya ang gusto niyang gawin kanina.

How I wish, that I am still precious to him.