If They Were Alive (Tantei High/Seventh Sense Fanfiction)

Chapter 2:[Naomi]

We're here at the room we rented. There's so many fireworks outside,people are having fun.while me... Crying in pain,pain because I know I can't be with Mitsuo forever and I can't be with Nathan.

I'm sad for Rainie, because she's just a little girl who needs her mother and father. But... She can't be with them.

***

3 years later...

It's been 3 years after the war. Wala akong naging balita sa ibang nasa campus maliban kay Mayu na lagi kaming binibisita para ibigay ang mga kakailanganin namin ni Rainie.

Kinakamusta ko rin si Nathan kapag pumupunta si Mayu at sinabi nya na maayos namang napapalaki ni Hideo ang anak ko kaya hindi na ako nag-aalala.

Magtatatlong taon na si Rainie sa loob ng tatlong buwan, kasabay no'n ay maaalala ko ang pagkawala ng dalawang tao na mahalaga para sa akin. Di ko man nakita kung paano sila nawala ramdam ko ang sakit ng katotohanan na di ko na sila makakasama.

"Mama!" Tawag ni Rainie sa akin habang tumatakbo at nakita ko kung sino ang nasa likuran nya...

I-imposible... "A-akemi... M-mitsuo..." Hindi ko na napigilan ang umiyak nang makita ko silang dalawa binuhat ko si Rainie na kakapunta lang sa akin and I ran towards Akemi and Mitsuo and I hugged them. I hugged Akemi first, really tight hug. Before I hug Mitsuo I gave Rainie to Akemi... Her real mother at alam ko kung gaano sya kasaya na makita for the first time ang anak nya.

I cried out loud like there's no tommorow while hugging Mitsuo. I really can't believe that they're alive.

***

After the drama outside pinapasok ko muna sila sa loob ng bahay na tinitirhan namin ni Rainie.

I'm sitting on a long sofa with Mitsuo beside me while Akemi is playing with Rainie on the ground. I can feel how Akemi missed her daughter at kahit ngayon nya lang nakita ang totoo nyang Mama at kahit hindi nya pa alam na ito ang totoo nyang Mama ay alam ko na ramdam ni Rainie ang pagmamahal ng isang tunay na ina.

***

Nagluluto na ako ngayon ng tanghalian namin habang si Akemi ay pinapanood kung paano nakikipaglaro si Rainie kay Mitsuo. Nasa kusina na kami at naghihintay sila sa niluluto ko.

Rainie is on Mitsuo's lap and asking so many questions like, why his eyes are green? Mitsuo removed his contact lenses so his intense green eyes were shown. Akemi? She's dying laughing on Mitsuo's face,he looks like when he carried Hiroshi.

"Rainie," I called "Yes mama?" She look at my direction "Stop asking Tito Mitsuo and go to Mama Akemi because I think he's going to die anytime" Akemi and I holding our laugh on Mitsuo's face.

"Aww gusto ko pa pong makipag laro kay tito Mitsuo eh" Rainie pouted matching her puppy eyes,heto nanaman itong batang 'to "Later sweetie okay? Kakain muna tayo" sabat naman ni Akemi habang pinipigilan parin ang tawa nya. Si Mitsuo naman walang emosyon ang mukha habang inaabot si Rainie kay akemi.

We finished lunch and Rainie played with Mitsuo, she's riding on Mitsuo's shoulder and they are laughing, naglalaro sila ng Airplane airplane daw. And there's Akemi na tinatapunan ng masamang tingin si Mitsuo sa tuwing ibinabagsak nito si Rainie sa may sofa,kahit ako ay kinakabahan sa ginagawa ni Mitsuo.

"Naomi" Akemi called my attention, we're here in the kitchen. "Yes?". "Thank you for taking care of my daughter" she said "It's nothing. I want to help you to protect her" I answered

"Are you going to take her now?" I added

"No. She needs to still hide because my sister still haunting her,kahit hindi na ganun kagulo sa campus. Ang mga Elders din ay pinagdedesisyunan ang gagawin sa anak ko." She explained

"What are the Elders decision?" I asked

"Some of them want my daughter to be dead and some want her help as a Senshin" she answered

"Wait,What? Killing Rainie?" Sa tingin ko napalakas ang sigaw ko dahil napa tingin sa direksyon namin sila Rainie. "Hideo won't allow it" napalingon kami sa may pintuan at nagulat ako dahil nakita namin sila Akira,Michiko at Mayu na kapapasok lang.

"Long time no see Naomi" Michiko said at sinunggaban  nila ako ng yakap ni Akira kaya halos matumba kami. "Tumanda ang hitsura mo ng mga 50 yrs." Sabi ni Akira "Grabe sa 50,mga 60 yrs. kaya" sabi naman ni Michiko. Hayy ito nanaman sila mang asar.

"Tama na yang asaran na yan" saway sa amin ni Mayu. Pumunta naman na kami sa sala kung nasaan sila Mayu. Karga ni Mayu si Rainie nang sugurin nila Akira at Michiko si Rainie at pinang gigilan at pinagpasa-pasahan na.

***

"Ano nga palang ginagawa nyo rito" tanong ko kila Akira. "Eh kasi naman di nag sabi sila Akemi na pupunta sila dito. Di pa namin malalaman kung hindi sinabi ni Hiro" Akira answered "H-hiro? Is that the Alternative name of Nathan?" I asked again "Yes, that's our son's AN" Mitsuo answered "Mama,bakit ka po umiiyak" saka ko lang narealize na kusa nang bumabagsak ang luha ko,

"Wag ka na umiyak mama" saad ni Rainie pagkababa nya sa lap ni Michiko at saka pinunasan nya ng maliliit nyang kamay ang mga luha ko.

I'm very lucky that I have Rainie because even I'm not with my son she is always making me feel how to be a mother.

"Tama si Rainie,wag ka nang umiyak Naomi kasi konting tiis nalang makakasama mo na ang anak mo" sabi naman ni Akemi. She can understand my situation because we have the same situation,she can't be with Rainie for too long because Shinigami's still haunting them.

"At sikreto kayong nagkita-kita na di sinasabi sa akin" nahinto kami sa pag-uusap nang pumasok si Hideo. Hindi ba uso sa kanila ang kumatok? Haaay.

"Eh busy ka,kaya di ka na namin na-aya" sagot ni Akira kay Hideo "Hay,sabagay. By the way long time no see Naomi" saad nya saka lumapit sa akin at niyakap ko sya, he's always be my friend and a brother too.

"Hideo" Akemi called while she's carrying Rainie. Halata naman sa mukha ni Hideo ang excitement na makita ang anak nya.

"Rainie,he is your papa" masiglang pakilala ni Akemi sa mag ama "P-papa?" Nag aalangang saad ni Rainie, I know it's hard for her because  for almost 3 yrs. ay kaming dalawa lang ang mag kasama.

"Yes Rainie he is your papa" saad ko naman. Nag aalangan parin si Rainie na magpa buhat kay Hideo pero nang makarga na sya ni Hideo ay agad itong yumakap sa papa nya. Kita ko ang pamumuo ng luha sa mata ni Hideo pero alam kong pinipigilan nyang bumagsak ang mga iyon.

Hinarap ni Hideo si Rainie at nakangiti ito sa kanya. "What's with that beautiful smile?" Tanong nya kay Rainie

"Kasi po ngayon ko lang po nakilala ang papa ko" sagot naman ni Rainie na nagpa sikip ng dibdib ko,alam kong nangungulila sya sa totoo nyang magulang.

"I'm here now,hmm." Saad ni Hideo na may ngiti sa labi. Naupo sya sa golid ng sofa na pang isahan kung saan nakaupo si Akemi habang karga nya pa rin si Rainie.

***

Kinagabihan ay nag paalam na silang anim pero medyo nahirapan sila Akemi at Hideo na umalis dahil nag umpisa nang umiyak si Rainie at ayaw nyang kumawala sa pagkakayakap kay Hideo.

"We'll be back Rainie,okay?" Pangungumbinsi ni Hideo sa anak nya "Sama nalang ako sa inyo papa" hindi pa rin tumitigil sa pag iyak si Rainie.

Dahil hindi bumibitaw si Rainie ay napag desisyonan ni Hideo at Akemi na hintayin munang maka tulog si Rainie kaya pina una na nya sila Mitsuo.

***

A/N: Papa don't leave me please :'(

Huhu bat naman ganun ang sakit,parang totoo.

Okay so yun another AU chapter muehehehe.