If They Were Alive (Tantei High/Seventh Sense Fanfiction)

Epilogue: [Rainie/Hiro]

Rainie

If I can just stay to that dream, I don't want to wake up anymore. I just want to be with my Mom forever, pero hindi pwede. Hindi kami pwedeng manatiling tulog para lang makasama ang mga mahal namin na wala na. Papa has so many responsibilities, so Mama, Ma'am Michiko and Tita Haruka and Tito Daiki.

But that 3 days sleep is worth it, I experienced 12 years of my life with my Mom and also Mama with her Husband. Kung pwede lang sana na forever na kami doon,hihilingin ko na wag nang matapos.

Mama, ang saya po ng experience na yun. Sana po totoo nalang yun, sana po kasama ka nalang po talaga namin.

I smiled while looking at my Mom's grave, yes I'm here again. After I woke up earlier dito na ako dumiretso. Ikinuwento ko kay mama yung napanaginipan ko. Yung saya na naramdaman ko habang nadoon ako,yung pakiramdam nung mga yakap nya sa akin. Yung pakiramdam na makasama sya. Lahat ikinuwento ko sa kanya.

"Ma, miss na po kita–" hindi ko natuloy yung sasabihin ko dahil biglang nag crack yung boses ko.

Hinayaan kong tumulo ang mga luha ko at umiyak ako ng umiyak. Pinaghalong lungkot at saya ang nararamdaman ko ngayon. Masaya ako dahil kahit saglit na panahon,naranasan kong makasama si mama kahit pa panaginip lang iyon pero malungkot ako dahil alam kong hindi na talaga mangyayari yun. 

After some minute ay naglakad na ako pabalik sa Campus. Nakasalubong ko si Mama, I mean mama ni Hiro, at si Hiro and I think they just visited tito Mitsuo's grave.

"Hey," he called.

"Hi, good morning mama, and Hiro." I greeted them.

"Good morning, Akemi." Mama smiled at me.

"Good morning," Hiro.

"Mm, mauna na ako. May klase pa kayo diba?" Paalam ni mama bago naglakad papunta office ni Papa.

"Let's go, sa classroom na natin hintayin yung iba." Hiro said before walking before me.

Sumunod naman ako sa kanya papunta sa una naming subject. It's been a week now since we woke up from that machine. It's all still vivid, ngayon we can finally move on with our lives.

"Your mind is open," Hiro stopped walking and looks at me.

I immediately closed my mind at magsisimula na sanang mag lakad ulit nang hawakan niya ang kamay ko. He intertwined our hands.

"Let's go, we'll be late." He said and started to walk again.

Nauna kami sa classroom at pagkalipas ng ilang minuto ay sumunod na rin yung apat.

"Oh, nauna kayong dalawa ah." Ken said.

"Mmm, halatang sabay pumasok." Mapang asar na ngiti ni Akane.

"And what's with it,kung sabay kami." Hiro said while reading a book.

"Sabi ko na eh. May something talaga sa inyo." Akane teased.

Namula naman ako at hindi agad nakapag salita. Bakit ang big deal sa kanila na sabay kami ni Hiro pumasok.

"A-ahm, nagkasalubong lang kami. Galing ako kay mama." Paliwanag ko.

"Wokeeey, I'll just pretend I don't smell something fishy." Akane giggled before Seating down beside me.

Napailing nalang ako at hinintay na dumating ang teacher.

***

"Rainie," I heard someone called me. Papunta ako ngayon kay mama para magbigay ng bulaklak.

Lumingon ako sa paligid pero wala akong nakitang kahit sino kaya tumuloy nalang ako sa paglalakad. Baka mali lang dinig ko.