Buraya hikayeye başlama tarihinizi ve saati yazar mısınız?
Oy ve yorumlarınızı merakla bekliyorum. Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar:)
Bölüm Şarkısı : Mabel Matiz - Hala Haber Bekliyorum Senden
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ocak, 2007
"Bugünü unutma olur mu? Ben unutsam bile sen, bizim dostluğumuzu hatırla. İleride yeniden karşılaşırsak ve ben seni hatırlamazsam bana kim olduğunu hatırlat." dedi Asel.
L koltukta yan yana oturuyorlardı. O cebinden çıkardığı kolyeyi ona uzattı. Asel kolyeyi görünce mutluluktan kocaman gülümsedi. Kolyeyi alarak hemen boynuna taktı. Mutluluğu gözlerinden okunuyordu. Onun ellerini tuttu.
"Artık gitmem gerekiyor." diyerek ona yaklaşıp sımsıkı sarıldı Asel.
O da ona sarıldı. Sevdiklerini kaybetmeye alışkındı ama bunu hiç beklemiyordu. Asel'in onu bırakacağını hiç düşünmemişti. Asel, babasının işi sebebiyle buradan ayrılıyordu. Daha doğrusu annesi gitmek için çok ısrar etmişti.
"Seni seviyorum Asel. Ne olursa olsun, seni unutmayacağım." dediğini o asla duymamıştı.
Durup sadece onun gidişini izledi.
Ocak, 2018
Livera'nın bu yakası diğer tarafına göre daha sessizdi. Sanki hep olmak istediğim o yerdeydim lakin bir şeyleri diğer tarafta kalmıştı. Senelerdir geçmeyen bir eksiklikti bu. On sene önce buraya taşınmak zorunda kalana kadar bu tarafı bilmiyordum. Sadece ailem bazı günler buraya geliyordu. Buraya taşındıktan sonra bir daha oraya hiç gitmedim. Burada kendime yeni bir hayat kurdum.
Her şeyi ve herkesi unutarak.
Senelerdir boynumda olan kolyem bir anda kopmuştu. Kim hediye etmişti ya da kendim mi almıştım, hatırlamıyordum. Hatırladığım tek şey, ne olursa olsun kolyeyi çıkarmamam gerektiğiydi. Havanın soğuk olduğundan kalın kıyafetler giyip evden ayrıldım. Cebimden kulaklığımı çıkardım ve telefonuma taktım. Müzik listeme girip rastgele bir şarkı açarak yürümeye başladım. Gideceğim yer iki sokak aşağısıydı. Bu yakada keşfettiğim en güzel yere gidiyordum. Tek mutlu olduğum yere. Yağan kara rağmen hızlı yürüdüğüm için çabucak ulaşırım diye düşündüm. Sokak aralarında karla oynayan çocuklar vardı. Onlar gibi mutlu olduğum günlere dönmek istiyordum. O yaşlardaki arkadaşlarımı geri istiyordum. Onları geri istiyordum lakin isimlerini dahi hatırlamıyordum. Burada sadece okulda tanıştığım ve benim için çok değerli bir kişi vardı. Ece, Ece Kayalar.
