Psikolog

Çiçeğisin Bu Kırların

Deniz'den

Uyandığımda başucumdaki saate baktım saat 10.15 ti. Allahtan bugün hastanede işim yoktu,odadan çıkıp alt kata indim. Busenin "Günaydıııınn!" diye bağırmasıyla mutfağa yöneldim, yine mis gibi yemek yapmış. Yanına gidip yanağını öptüm ve "Günaydın canım benim." dedim ve direk masaya oturdum. Busenin "Abi seni yabancı bir numara aradı açtım ama ses vermedi en sonunda kapattım bende." demesiyle telefonumu elime aldım ve o yabancı numarayı geri aradım,direkt reddetti meraklandım ve numarayı rehberime "A" diye kaydedip WhatsApp'dan bakcaktım. Kabul edin bunu hepimiz yapıyoruz. WhatsApp'a girdiğimde Cemre'nin fotoğrafını görmemle "Allah kahretsin" demem bir oldu. Direk odama çıktım pantolonumu tişörtümü giyip arabama koştum, Buse'nin arkamdan bağırışlarını umursamadan hastaneye gittim. İçimden "İnşallah cemre hastanededir." diye dua ediyodum, hastanenin önüne geldiğimde koşarak danışmaya gittim. Danışmadaki kızın konuşmasına izin vermeden "Cemre Solmaz hastanede mi?" diye sordum,kız "Maalesef efendim bu sabah istifa etti." dedi. Tekrardan "Allah kahretsin." dedim,danışmadaki kıza döndüm "Adresini verebilir misin?" diye sordum ilk başta olmaz falan dedi ama zorla da olsa aldım adresi. Yolda giderken Cemre'nin hastaneden neden ayrıldığını düşünüyordum, benim yüzümden ayrılması çok saçmaydı bunun altında başka bir sebep vardı.

Yarım saat sonra Cemre'nin evinin önündeydim korkarak zile bastım ve 1-2 dakika sonra sarı saçlı mavi gözlü bir kız kapıyı açtı. "Buyrun" dedi "Şey ben Cemre Solmaz'a bakmıştım kendisi evde mi?" diye sordum. Kız "Evet evde ama benim çıkmam lazım acelem var siz içeri geçin üst katta sağdan 3.oda iyi günler." diyip yanımdan ayrıldı.  Biraz tereddüt etsem de üst kata çıktım,o sarı saçlı kızın dediği odanın kapısındaydım. Kapıyı tıkladım ve içerden "Giir" sesi geldiğinde kapıyı açtım ve odaya girdim,Cemreye döndüm "Merhaba" dedim. Yüzünde en ufak bi mimik oynamadı direk "Neden geldin?"diye sordu yanına oturdum ve ellerini tuttum "Bazı yanlış anlaşılmalar olmuş onları düzeltmeye geldim sabah telefonda konuştuğun kardeşimdi,ara sıra gelir bana kahvaltı hazırlar ben uyurken telefonu o açmış duyduğumda direk hastaneye gittim orda yoktun bende danışmadaki kızdan zar zor adresini aldım ve buraya geldim." dedim. Ellerini elimden çekip yataktan kalktı ve "Kahve içer misin?" diye sordu, gülümsedim ve evet anlamında başımı salladım. Beraber mutfağa doğru ilerledik,masaya oturdum ve pür dikkat onu izledim. 10 dakika sonra elinde kahvelerle masaya döndü "Arkdaşınla mı yaşıyorsun?" diye sordum. "Arkadaşım? He evet Yaren ve abimle yaşıyorum da sen nerden biliyosun?" diye sordu "Geldiğimde yaren açtı kapıyı da abim diyince tırsmadım değil he" dedim gülerek. O da gülümsedi ve "Abim seni burda görse sonunda biriyle konuşuyorum diye mutluluktan burda halay çeker" dedi,hafif kaşlarımı çattım ve "Anlamıyorum neden kimseyle konuşmuyorsun?" diye sordum.

Cemre'den

İşte o korktuğum soruyu sordu,biraz sessiz kaldıktan sonra sessizliği bozdum ve "Sevgilim vefat etti ardından annem ve babam. Sevgilimin vefatını atlatamadım değil tabi ki atlattım,ama en mutlu olduğum günde doğum günümde ailemi kaybettim annem,babam,abim,yaren ve öbür arkadaşlarım hepimiz doğum günümü kutladıktan sonra biz abim ve arkadaşlarımla bir yerlere gitmek için yola çıktık,annemle babam da eve gitmek için yola çıktı. 1-2 saat sonra trafik kazası geçirdiklerini öğrendik,ertesi gün de ölüm haberlerini aldık yani kısaca böyle anlatılır,neden kimseyle konuşmadığım konusuna gelirsek o günden beri çok arkadaş kaybettim kimisinin ailemin parası için yanımda olduğunu farkettim bu yüzden abim ve Yaren dışında kimseyle konuşmuyorum." dedim. Deniz "Bak Cemre yaşadıkların kolay şeyler değil" diye lafa girdi ve "Deniz senden terapi görmek için anlatmadım sen sordun ben anlattım." diyerek  lafını böldüm. Denizin morali bozulmuştu galiba bu sefer de "Hastaneden niye ayrıldın?" diye sordu Deniz'in gözlerine gözlerimi diktim "Deniz anlatıcam ama sonra direk kahvaltıya gidicez tamam mı? Çünkü ben çok açım." dedim gülümseyerek. O da kahkaha attı ve "Tamam anlat hadi" dedi. Duvarda annemle babamın fotoğrafı vardı,o fotoğrafa bakarak "Annemle babam kaza geçirdiği gün o hastaneye getirmişler,ben ne zaman hastaneye gitsem duvarlar üstüme üstüme geliyordu, dün gece abimle konuştum hastaneye gitmek istemediğimi söyledim.Abim de babamdan kalan şirketin başına geçtiği için istediğim zaman o şirkette çalışabileceğimi söyledi. Oh be bunu da anlattım şimdi hazırlanmaya odama gidiyorum sen de beni bekliyosun Deniz bey." dedim ve odama koştum.