Ben kalabalıklar içinde yalnızdım,
Yalnızlığımda kalabalık.
Etrafımda onlarca insan varken, sen yoktun,
Yalnızdım.
Yalnızken de seni düşler, seninle olurdum,
Kalabalıktım.
Hani çay bile unutulunca soğur ya bazen,
Şimdi ben de soğudum galiba senden.
Araftayım,
Ne yalnızım ne de kalabalık.
Ne beni sevenler var şimdi etrafımda,
Ne de sadece sen...
Her sabah sana uyanıyorum eskisi gibi hâlâ,
Sense bir başkasıyla.
Ben sana yazıyorum, sen kokan şiirlerimi,
Sense bir başkasının gözlerinin içine baka baka...
Ben sana ağlıyorum her gece,
Sense gülüyorsun yine o güzel kahkahan eşliğinde.
Benim çayım şiir kokardı,
Şiirlerim de sen...
Ama çayım soğudu şimdi.
Ben de senden.
En çok sana kandım ama ben.
Sana ağladım.
Sana güldüm.
Sense yalnızca gittin.
Beni bilinmezlikte bırakarak gitmeyi seçtin.
Sana ne şiirler yazdım ama,
Demedim hiç, gitme...
Sen şimdi gidiyorsun ya,
Radyomda bir şarkı,
Elimde kalem.
Radyom çalacak,
Ben yazacağım yine.
Ben değişmedim,
Sen vazgeçtin.
Şu saatten sonra, ister yanımda ol,
İster def ol!
Fark etmez artık...
Geçtim ben senden.
Sağ ol!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
‧:❉:‧Aşk'sızım.‧:❉:‧
PoetrySonra bir kitaba başlarsın, Ve alırsın eline bir kalem... O'nu hatırlatan her kelimenin çizersin altını tek tek... Gerçi herşey O'nu hatırlatıyordur ya neyse... Bir müddet sonra kahvenin soğuduğunu fark edersin. Çünkü öyle dalmışsındır ki kitaba, da...
