Tuttu omuzlarımdan.
Işıltısı tükenmiş gözlerimi, ışıltısı tükenmiş gözleriyle buluşturdu.
"Sen böyle değildin." dedi.
"Güçlüsün sen.Senin bana ihtiyacın yok ki ayakta durabilmen için.Hiç kimseye ihtiyacın yok." dedi ve samimiyetsiz bir tebessüm yerleştirdi dudaklarına.
'Güçlüyüm."dedim. Ben de gülümsedim.
Bu kez, tuttu çenemden, alnıma bir öpücük kondurdu.
Döndü arkasını, gitti.
Nefesim bitti.
Gücüm bitti.
Gücüm gitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
‧:❉:‧Aşk'sızım.‧:❉:‧
PoetrySonra bir kitaba başlarsın, Ve alırsın eline bir kalem... O'nu hatırlatan her kelimenin çizersin altını tek tek... Gerçi herşey O'nu hatırlatıyordur ya neyse... Bir müddet sonra kahvenin soğuduğunu fark edersin. Çünkü öyle dalmışsındır ki kitaba, da...
