Aşk noktalama işaretleri gibidir aslında;
Önce basit bir noktadan ibarettin uçsuz bucaksız hayatımda.
Bitti dedim, noktalandı herşey.
Sonra soru işareti olarak çıktın karşıma,
İçimdeki merakın cevabını gösterdin bana.
Ünlem oldun hiç beklemediğim bir anda,
Güldürdün!
Şaşırttın!
Kızdırdın!
Ağlattın!
Sonra ben bu duygulardan kurtulmaya çalışırken,
Üç nokta olarak çıktın karşıma.
Henüz hiçbir şeyin bitmediğini gösterdin bana.
Ben sorunlarımla uğraşırken,
Virgül attın durdun sorularıma.
Derken, parantez gördüm uzaklarda.
(Senmişsin meğer yine!)
Tüm sorunlarımı aldın içine.
Kendinle çarptın her defasında.
Anladım ki ortak paranteze almışsın sorunlarımı.
Ve ortak olan da senmişsin meğer herşeyde.
Sonra tırnak açtın hayatıma,
Senin hakkında konuşup durdu düşüncelerim hep aklımda.
Sen duymadın yine ama.
Derken,
Noktalı virgül koydum hayatıma,
Belki devamında örnek olarak çıkarsın karşıma diye.
Baktım olmuyor,
İki nokta koydum sonra.
Senden öğrendiklerimi sıraladım durdum kendime.
Hiç denden olarak çıkmadın karşıma ama.
Her defasında farklı bir havan vardı.
Aynı değildin hiçbir zaman.
Eşittir halini gördüm sonra.
Anlamak istedim ne demek istediğini.
Anlayamadım ama...
Çünkü kendimi gördüm hep,
Ulaşamadım cevaba.
Sonra döndüm tekrar başa...
Ben seninle olmak istiyordum hep,
Diğer herşeyi uzaklaştırmak...
At üstündeki tüm işaretleri artık!
Sevmiyorum hiçbirini.
Ama yalnızca noktan kalsın.
Çünkü sen benim sadece noktamsın.
Hayatımı tamamlayansın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
‧:❉:‧Aşk'sızım.‧:❉:‧
PoetrySonra bir kitaba başlarsın, Ve alırsın eline bir kalem... O'nu hatırlatan her kelimenin çizersin altını tek tek... Gerçi herşey O'nu hatırlatıyordur ya neyse... Bir müddet sonra kahvenin soğuduğunu fark edersin. Çünkü öyle dalmışsındır ki kitaba, da...
