Kırmızı Dokunuş

9.Bölüm - Çığlık

Multimedya aria

“Tamam.” diyebildim merdivenlerden inmeye devam ederken. Sınıfa doğru ilerlerken karşıma Bella çıktı.

“ Ah, nerelerdeydin sen?” diye sordum. Açıkçası çok korkmuştum ve neden beni Eddy gibi birisine emanet ettiğini anlayamıyordum.

“İşlerim vardı Suzy, bilirsin.”

“İyi.” diye bağırdım ve sınıfa girdim. Sırama oturdum. Zil çaldı ve Bella da yanıma gelince bayan Julia içeri girdi. Herkes tekrardan ayağa kalktı, kendimi hiç olmadığım kadar kötü hissediyordum. Yerime otururken elimi başıma götürdüm. Nasıl bu kadar ağrıyabilirdi? (!) Bayan Julia derse başlarken Bella bana döndü.

“Hey, senin neyin var böyle? Söylesene birşey mi oldu?”

Diye fısıldadı. Gözlerimi devirdiğimde, yan sırada oturan Eddy bana ölümcül bakışlar atıyordu. Korkuyordum, bize zarar verebilirdi. Bunun tehlikeli olacağını düşündüm. Bella’ya yaşadıklarımızdan bahsedeceğimi sanmıyorum.

“Yok birşey.” diye cevapladım Bella’yı. Dersi dinlemeyi düşünüyordum. Ama Eddy'nin bana bakması sanki üzerime dikenli tel batması kadar canımı acıtmaya yetiyordu. Kimseye cevap vermek zorunda değildim. Bayan Julia anlatmaya başladı.

“Evet, size bir vampir büyüsünden bahsetmek istiyorum. Melgotra büyüsü. Bu büyü, karşınızdaki kişinin tüm güçlerini almanız için vardır. Kullanmak için şu sözleri söylemelisiniz. 'Melgotra afa kezvo lamina kayda!' bunu üç defa tekrarladığınızda karşınızdaki kişinin tüm güçlerine sahip olacaksınız. Ama şunu söylemeliyim ki bu büyüyü herkes yapamaz. Çok güçlü olmanız gerek. Eğer bu büyüyü yaparken giderek gücünüz tükeniyorsa, yapmayı bırakmalısınız aksi hâlde 23 gün boyunca süren 'eixa' uykusuna yatarsınız ve uyandığınızda hafızanızı kaybetme olanağınız %80 dir."

Tam devam edecekti ki, zil çaldı. Hemen sıradan kalkıp yürümeye başladım. Bella'da arkamdan geliyordu. Kolumdan tuttu, kolumu çektim o da önüme geçti.

“Hey! Yeter artık anlatacak mısın?”

“Anlatmayacağım peşimden gelme!”

Koridorda hızla koştum merdivenlerden indim ve arka bahçeye gittim.  Ayağımı hızla yere vurdum.

“Yeter yeter yeter! Herşeyden herkesten bıktım hayatımdan bıktım yaşadıklarımdan sıkıldım. Yeter yeterr!”

Sesim sonlara doğru azalırken başımı ellerimin.arasına alıp yere eğildim. Gözümden bir damla yaş düştü. Cidden çok fazla olmuştu yaşadıklarım. Hiç  hatırlamadığım ailemi özlüyordum. Acaba ailem beni.ne kadar seviyordu? Beni göğsüne yatırıp saçlarımı okşuyor muydu? Kim bilir şimdi ne haldelerdir. Benim için ağlıyorlar mıdır acaba?  Kardeşimi ve ailemi görmüştüm rüyamda. Onlara sarılmayı çok fazla istiyorum. Kokularını içime çekerek uyumak istiyorum.

Gözyaşlarım hızla akmaya devam ederken tekrar ailemi görmek için gözlerimi.kapatmak istedim. Rüya da olsa onları görebilmek bana iyi geliyordu. Gözlerimi kapatacakken bir el gözlerimi kapattı. Son yaptığım çığlık atmaktı...