Harry James potter's kleine zusje (Nederlands)(Dutch)

Harry James Potter's kleine zusje DEEL 12

De volgende dag praat iedereen over het incident met mevrouw Norks. Ook staren veel mensen Harry, Hermione, Ron en mij aan. "Dus wat is er gisteren nou precies gebeurd?" vraagt Ginny als we in de Grote Zaal gaan zitten voor het ontbijt. Ze is heel erg van slag door wat er met mevrouw Norks is gebeurd. Ze ziet helemaal bleek. "Ik liep door de gangen en opeens hoorde ik Harry iets roepen, ik rende naar hun toe en toen zagen we mevrouw Norks en die tekst." vertel ik haar, voor de zoveelste keer. Ik vind het ook een klein beetje apart. Ginny zegt dat ze gewoon in de Grote Zaal was, maar ik heb haar niet tussen de groep leerlingen zien staan. Ze doet sowieso al een beetje apart, vind ik. Dan komen Harry, Ron en Hermione bij ons zitten. Ginny word gelijk stil en rood, maar dit keer doe ik met haar mee. Nou ja, niet het rood worden, maar het stil worden. Ik wil nog steeds niet dat ze weten dat ik met een Slytherin omga. Over Alec gesproken, ik heb hem niet meer gezien of gehoord. Zou hij eigenlijk wel serieus zijn geweest met het afspreken? Of is hij net zoals alle andere Slytherins en was het gewoon een grote prank? "Maaike, we moeten praten." zegt Harry. Ik zucht. "Nee, we hebben niks om over te praten, oké? Ik hoef jullie niks te vertellen." zeg ik. Harry, Hermione en Ron kijken elkaar vlug aan. "Heb jij het gedaan? Heb jij de Kamer geopend?" vraagt Harry dan zachtjes. Ik kijk ze alle drie met grote ogen aan. "Wat? Jullie denken dat ik... Nee!" roep ik verontwaardigd. De hele Zaal kijkt naar me om, maar ik doe net alsof ik het niet door heb. Ik sta op van de tafel en loop de Grote Zaal uit. Natuurlijk bots ik weer tegen iemand op, en natuurlijk tegen Alec, een van de laatste personen die ik nu wil zien. "Maaike? Wat is er aan de hand?" vraagt hij verbaasd, als hij ziet dat ik boos ben. Ik rol verveeld met mijn ogen. "Alsof jou dat wat boeit. Rot op." zeg ik boos. Ik weet niet helemaal waarom ik nu weer zo tegen hem doe. Ik weet dat hij er waarschijnlijk een goede reden voor heeft, maar toch zit het me niet lekker. Als hij gewoon was komen opdagen was dit allemaal sowieso niet gebeurd. Dan zat ik met hem bij het meer in plaats van met Harry, Hermione en Ron in het kamertje van Lockhart. "Maaike, laat het me uitleggen!" roept Alec me achterna, maar ik ben al langs hem heen gelopen, de trap op, naar de leerlingenkamer. Daar plof ik in een van de stoelen. Ik ben gewoon boos, niet eens verdrietig. Gelukkig is er niemand in de leerlingenkamer, want iedereen is bij het ontbijt. Ik blijf even naar het haardvuur staren, want daar word ik rustig van. Na een tijdje komen er weer leerlingen terug in de leerlingenkamer. Ze lopen allemaal met een boog om mij heen, waarschijnlijk omdat ze allemaal denken dat ik mevrouw Norks heb versteend. Mijn rustige gevoel verdwijnt gelijk weer, en maakt plaats voor ongeloof. Ik ben verdomme een eerste jaars, ik ben gevleid, maar zo goed ben ik ook weer niet. Op een gegeven moment zie ik Ginny weer binnenlopen. Zij is de enige die wel bij mij komt zitten. "Wat was dat net?" vraagt ze aan me. Ik zucht diep. "Ze geloven me niet. Alleen maar omdat ik iets niet wil vertellen. Iets wat hun helemaal niks aangaat." zeg ik verdrietig. "Mag ik het wel weten?" vraagt ze gretig. Ik denk er even over na. "Wat nou als ik je de halve waarheid vertel? Ik denk niet dat het een goed idee is als ik je alles vertel." zeg ik twijfelend. Ginny knikt heftig. "Alles is beter dan niets." "Oké, nou, het is dus een jongen. Gewoon vrienden, hoor. En om eerlijk te zijn heb ik ruzie met hem, dus eigenlijk zijn we helemaal niks meer van elkaar." zeg ik. Ginny krijgt een brede grijns op haar gezicht. "Maar je mag het aan niemand vertellen, oké?" zeg ik snel. Ze knikt. "Beloofd?" "Beloofd!" zegt ze. Dan zie ik Harry, Ron en Hermione binnenkomen. Ik kijk snel weer naar Ginny. "Ik ga even naar de bibliotheek." zeg ik snel, en voordat Harry, Hermione en Ron naar me toe kunnen komen ben ik de leerlingenkamer weer uit. Ik ga in het geheime stukje in de bieb zitten. Er is geen nieuwe naam meer op de lijst bijgekomen, gelukkig. Ik besluit een boek op te zoeken waar wat in staat over die Geheime Kamer. Uiteindelijk vind ik er wat in over Een Beknopte Beschrijving van Hogwarts. Ik heb nu nog geen zin om erin te lezen, dus ik leg hem op een veilige plek weg en ik loop weer terug de bieb in. Ik zie Hermione in een van de gangpaden staan, volgens mij is ze op zoek naar een bepaald boek. Ik heb geen zin om naar haar toe te gaan dus ik loop om om naar de uitgang te gaan. Jammer genoeg staat in een van die gangpaden ook iemand die ik liever zou willen ontlopen. Ik moet dus een keuze maken tussen Hermione en Alec, maar jammer genoeg heeft Alec me al gezien voordat ik een keuze heb gemaakt. "Maaike, laat het me alsjeblieft uitleggen." zegt Alec smekend als hij me ziet. Ik zucht. "Ik wist niet dat Slytherins in de bieb komen." zeg ik terwijl ik zijn blik probeer te ontwijken. "Maaike, alsjeblieft. Ik wilde echt naar je toe komen, geloof me. Ik was onderweg, maar toen kwamen mijn vrienden, en ik kon niet meer weg komen." zegt hij. Ik weet ook wel dat hij er niks aan kon doen, maar het is wel zijn schuld dat iedereen denkt dat ik de Kamer heb geopend. "Dankzij jou gelooft niemand me meer. Iedereen denkt dat ik mevrouw Norks heb versteend en nu wil niemand meer wat met me te maken hebben." zeg ik, terwijl ik met mijn vinger langs de boeken ga, zodat het lijkt alsof ik wat aan het zoeken ben. "Hoe bedoel je?" vraagt Alec, oprecht verbaasd. Nu kijk ik hem voor het eerst aan. "Als jij gewoon was komen opdagen, was ik niet op de plek waar mevrouw Norks was neergehangen geweest, en was er nu niemand geweest die denkt dat ik de Kamer heb geopend en mevrouw Norks heb versteend. Zelfs mijn vrienden denken dat ik het heb gedaan, Alec." zeg ik. Hij blijft me even aanstaren. "Maar je hebt het niet gedaan, toch?" vraagt hij. Ik schud ongelovig mijn hoofd. "Ik voel me gevleid, maar nee, ik ben nog niet sterk genoeg om iemand te verstenen. Ik kan echt niet geloven dat jullie dat allemaal denken." zeg ik boos. "Ik dacht het niet, ik wilde het gewoon checken." zegt Alec snel. "Als je iets wil checken dan denk je het wel, anders zou je het niet eens hoeven checken." zeg ik. "Kun je me alsjeblieft vergeven, Maaike? Ik weet het, ik ben dom geweest, het spijt me, oké?" vraagt Alec, hij smeekt me bijna. Ik zit in een strijd met mezelf. Iets in me wil hem dolgraag vergeven, want dan heb ik weer een vriend die me wel geloofd, maar iets in me is nog steeds boos op hem. Ik kies voor een middenweg. "Ik wist niet dat Slytherins om vergeving smeken." zeg ik, en ik voeg er een klein glimlachje aan toe. Alec's lippen krullen ook om, en ik loop langs hem heen, de bibliotheek uit. Ik heb nu tenminste twee vrienden die me wel geloven, Alec en Ginny.