Harry James potter's kleine zusje (Nederlands)(Dutch)

Harry James Potter's kleine zusje DEEL6

Wanneer we bij de leerlingenkamer aankomen sla ik mezelf voor mijn hoofd. Ron kijkt me vragend aan. "Waarom deed je dat nou weer?" vraagt hij verbaasd. "Ik had helemaal niet naar de leerlingenkamer moeten komen. Ik moet naar McGonagall." zeg ik. "Waarom? Heb je problemen?" vraagt Harry verbaasd. "Waarom denkt iedereen gelijk dat ik problemen heb?" zeg ik lachend. "Maar nee, ik weet niet waarom. Professor Hooch vertelde me dat ik daarheen moest na schooltijd. En toen ik haar vroeg of ik in de problemen zat zei ze van niet, dus ik heb echt werkelijk geen idee." zeg ik. Ik zie Ron en Harry snel een blik wisselen. "Weten jullie meer?" vraag ik verbaasd. "Ik heb misschien een vermoeden." zegt Harry vaag. Ik kijk hem vragend aan. "Ga nou maar gewoon naar McGonnagall, ik wil niet dat je gaat hopen voor iets wat misschien wel helemaal niet klopt." zegt hij. De rest gaat de leerlingenkamer in en ik draai me om om naar het kamertje van McGonnagall te lopen. Ik vraag me wel af wat Harry denkt dat er gaat gebeuren. Met spanning klop ik aan op de deur van McGonnagall. "Ah, miss Smith. Kom binnen." zegt McGonnagall. Ik loop binnen en ga op een stoel zitten tegenover McGonnagall. "Ik heb gehoord van professor Hooch dat je ontzettend goed kon vliegen. Ik ben gaan kijken, en moet haar gelijk geven. Je bent echt enorm goed." zegt ze. Ik krijg blosjes. "Dank u." zeg ik verlegen. Ik weet niet precies waarom, maar ik word altijd heel verlegen als ik rond volwassenen ben. Vooral als ik alleen met volwassenen ben, in de klas valt het bijvoorbeeld wel mee. "En aangezien onze jager, Alicia Spinet, in de ziekenvleugel ligt met een hersenschudding, komen we een speler te kort. Ik heb het er met Oliver Plank over gehad, en we hebben besloten om jou te vragen." zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan. Dit moet ik even laten zinken. Ze willen mij? Om Zwerkbal te spelen? Een eerste jaars? McGonnagall kijkt me vragend aan. "En? Wil je het doen?" vraagt ze. Ik kik enthousiast. "Ja, natuurlijk! Dank u!" zeg ik blij. McGonnagall begint te glimlachen. "Mooi zo, ik heb Plank namelijk al verteld dat je het wilt doen. Je eerste training is morgen avond. Als je nog verdere vragen hebt kun je Plank zelf vragen. Of iemand anders uit het team, zoals de Weasley tweeling, Potter, Bells of Jansen." zegt ze. Ik knik. "Komt goed." zeg ik. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik in het Zwerkbal team zit. "Oké, nou, ga nu maar weer terug naar de leerlingenkamer." zegt ze. Ik knik en sta op. Ik heb de hele weg naar de leerlingenkamer zin om een dansje te doen. Ik ben zo blij! Doordat ik zo diep in mijn gedachten verzonken ben, bots ik tegen iemand op. "Ho, sorry!" zegt de jongen tegen wie ik ben opgebotst. Ik kijk op in een van de mooiste ogen ooit. "Nee, het was mijn schuld. Ik lette niet op." zeg ik verontschuldigend. "Geeft niet. Ik ben Alec." zegt de jongen en hij steekt zijn hand naar me uit. "Maaike." zegt ik als ik zijn hand schud. Nu pas zie ik dat zijn gewaad groen is. Een Slytherin dus. Hij komt me helemaal niet gemeen over. "Ja, ik ben een Slytherin." zegt hij als hij ziet dat ik naar zijn gewaad aan het staren ben. Aan zijn leeftijd te zien is hij ook een tweede jaars. "Oh, sorry, zo bedoelde ik het niet! Ik vind je eigenlijk veel te lief voor een Slytherin lijken." zeg ik snel. Alec begint te lachen. "Dankjewel, denk ik." zegt hij. Ik kijk hem grijnzend aan. "Yo, Alec! Kom! Zit je nou serieus tegen een Gryffindor te praten?" roept een Slytherin, ik denk dat het een van zijn vrienden is. "Ja, ik kom al. Was gewoon even deze Gryffindor aan het beledigen." roept Alec terug terwijl hij mij een knipoog geeft. Ik rol lachend met mijn ogen. Hij doet dus stoerder dan hij eigenlijk is rond om zijn vrienden. Ik loop terug naar de leerlingenkamer, maar ik denk nog steeds aan Alec. Hij leek me echt best aardig. Jammer dat hij Slytherin is, dat is zo'n beetje een verboden liefde. Een Slytherin en een Gryffindor. Zelfs vrienden zou al schandalig zijn. Maar ik kan er niks aan doen dat zijn ogen telkens terug in mijn hoofd komen. Denkend aan zijn ogen loop ik de leerlingenkamer binnen. Ik ben zo druk in gedachten verzonken dat ik niet eens op merk dat Harry, Hermione, Ron en Ginny om me heen zijn komen staan. "En? Hallo, Maaike? Ben je er nog?" ik schrik op uit mijn gedachten als Ron me een zachte klap in mijn gezicht geef. "Huh, wat?" zeg ik verward. Ze beginnen allemaal te lachen. "We vroegen wat McGonnagall van je wilde." zegt Ginny. "Oh dat." zeg ik grijnzend. "Ze vroeg me of ik jager in het Quidditch team wilde zijn." zeg ik blij. Ze kijken me allemaal met grote ogen aan. "Wow! Echt? Gefeliciteerd!" zegt Hermione en ze geeft me een knuffel. "Gefeliciteerd, Maaike." zegt Ron ook. "Ik had al een vermoeden, om eerlijk te zijn. Zo ging het ook ongeveer toen ik werd gevraagd. Gefeliciteerd." zegt Harry ook. Ginny blijft nog stil. Ik kijk haar aan, maar ze loopt weg. Ik zucht diep. Ik wil achter haar aan gaan, maar Hermione houdt me tegen. "Je moet haar even laten gaan. Geef haar wat tijd, ze vind het gewoon jammer dat jij wel in het team mag en jij niet. Ze draait wel bij." zegt ze. Ik knik triest. Ik snap natuurlijk wel dat ze het jammer vindt, maar ik had gehoopt dat ze ook blij voor mij had kunnen zijn. "Ja, je hebt waarschijnlijk gelijk. Ik ga even naar de bieb." zeg ik. Voordat ze nog iets kunnen zeggen loop ik al weg. Ik ga natuurlijk weer op mijn plekje zitten. Ik heb eindelijk het boek over Toverdranken uit. Er bestaan echt veel toverdranken. Hele simpele, maar ook ingewikkelde. Ooit wil ik de Polyjuice potion uitproberen, die lijkt me echt geniaal! Je verandert dan in de persoon waarvan je een haar ofzoiets in de potion hebt gestopt. Dat is toch super grappig? Ik pak een ander boek die in de geheime ruimte staat. Het is een boek over verschillende spreuken die je kunt leren bij Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Ik besluit die te gaan lezen, omdat we dit jaar toch niks over Verweer tegen de Zwarte Kunsten gaan leren met Lockhart. Na een uur ga ik weer terug naar de leerlingenkamer, in de hoop dat Ginny weer met me wil praten. Ik snap natuurlijk wel dat ze jaloers is en even tijd voor haar zelf wilde, maar ik zou het wel apart vinden als ze nu nog steeds boos is. Als Ginny zou worden gekozen zou ik gelijk blij voor haar zijn geweest. In de leerlingenkamer is geen Ginny te bekennen. Ook in onze slaapkamers is geen Ginny. Ik loop naar Ron toe. "Weet jij misschien waar Ginny is?" vraag ik. Hij schud zijn hoofd. Ik zie dat het al tijd is voor het eten, dus ik loop naar de Grote Zaal om te kijken of Ginny daar misschien al is. Ook daar is ze niet. Ik ga eerst maar even wat eten, misschien komt ze later nog een keer. Na een tijdje komen ook Harry, Hermione en Ron erbij zitten. "Je hebt Ginny nog niet gevonden?" vraagt Ron aan mij. Ik schud mijn hoofd. "Nee, ik hoop eigenlijk dat ze gewoon naar het eten komt, zodat ik niet verder hoef te zoeken." zeg ik. Op dat moment zie ik Ginny de Grote Zaal binnenlopen. "Ginny!" roep ik naar haar. Ze negeert me volledig en gaat aan de andere kant van de tafel zitten. Ik heb ineens geen honger meer. "Ik.. Uhm, ik ga weer." zeg ik en ik loop snel weer terug naar de leerlingenkamer. Ik moet mijn best doen om niet te huilen. Waarom kan ze niet gewoon blij voor mij zijn? Ik ben toch haar vriendin? Ik ken haar nog maar een week, maar ik dacht dat we al closer waren dan dit. Doordat ik zo snel liep bots ik weer tegen iemand op. En natuurlijk is het weer Alec. "Wordt dit een gewoonte?" vraagt hij lachend. Ik glimlach ook, ondanks dat ik zo verdrietig ben. Alec merkt ook dat ik verdrietig ben. "Hé, wat is er?" vraagt hij. "Ik heb ruzie met een vriendin." zeg ik zacht. Hij geeft me een knuffel. Op het begin voelt het een beetje ongemakkelijk, maar dan voelt het fijn. "Wil je er misschien over praten?" vraagt hij lief. Ik schud mijn hoofd. "Nee, dankje. Ik denk dat ik het gewoon wat tijd moet geven, maar toch doet het pijn." zeg ik. Hij kijkt me meelevend aan. "Ik ben er voor je. Alleen niet wanneer mijn vrienden erbij zijn, oké?" zegt hij lachend. Ik begin ook te lachen. "Nee, natuurlijk, je hebt wel een reputatie die je hoog moet houden, hé?" zeg ik lachend. Hij geeft me een knipoog. "Precies."