Gözümü tuhaf bir odada açtım. Odanın zemini tamamıyla camdan ve camın altindan piranalar geziyor! Ah Tanrım! Çirkin baliklar o kadar ürkütücüki! Telefonuna baktim.
Oyunumuz devam ediyor. Harrrrrleeey... Ahhhaha!
Eğer Joker şu an hastanede aptal bir virus yüzünden can çekişmeseydi bunu onun yaptığını düşünürdüm! Çünkü söyledikleri -yazdıklari- Joker tarzı psikopat deliceydi. Birden bir çatırti duydum. Korkuyla altıma baktım. Olamaz cam kırılıyor!!! Oyun buydu! Bu odadan sağ kurtulmak. Su yavaştan dolmaya başladı ve cam daha fazla çatlıyor. Korkuyla geri geri giderken duvara çarpttım. Su ayak bileklerime geliyordu ve giderek yükseliyordu. Burada kesin ölücem! Bir kere ben yüzme bilmem ayrıca en kötüsu piranalar! Burada olmaktansa Killer Cronc ile öpüsmeyi tercih ederim! Bu düsünceyle öğürdüm. Tanrim çok çirkindi. Ya düşündüğüme bak! Burada piranalar beni parça pincik edecek resmen! Ben etrafta bir kaçış yolu ararken cam artık piranalarin geçebileceği kadar çatlamıştı. Ahh! Benim daha çok hedefim vardi ama! Daha Joker'le evlenecek ve bir kız bir erkek iki çocuğumuz olacaktı . İsimlerinide Lucy ve Jay koyacaktık. Resmen şu an her şeyim elimden alınıyor! Sırtımı duvara yasladım. Elveda hayallerim... Elveda Puddin... Elveda Cassandra ve doğmamış çocuklarim...
Cassandra'dan
O çatlak kadin Punchline beni yakalamıştı! Şu anda bir sandalyeye zincirliydim. (Buda cok klasik ya sandalyeye bağlamak ama napalım başka şey yok) Punchline:
- Yok yani Joker ve Harley kendilerine cehenneme ön siradan bilet aldıkları için.
Ne? Cehenneme bilet almakmi? Bu kadın deliydi ama akılli değildi. Bu nasıl bir saçmalik? Joker ve Harley'e kim ne yapabilir? Punchline yüz ifademden anlamıs olacakki kahkaha atti ve inanın bana oldukca ürkütücü görünüyordu. Punchline:
- Yakında anlarsın. Cassie... Dedi ve gitti. Bense burada tek kalmıştım ve oldukça üşüyordum. Lütfen Harley beni çabuk bul...
Joker'den
Her şey puslu ve canim acayio yanıyor. Normalde acıdan zevk alsamda şu an almıyorum. Ne oluyor bana? Birden o sesi duydum. Hayatimdaki en kötü ses:
- Jack! Ahh olamaz anilar!
Yazarın gözünden (Not: Anılar daha çok benim kurgumdur zaten Joker'in tam bir geçmisi yok hep farkli hatirlıyor)
Bay Napier yine içmişti. Bu yüzdende leş gibi bira kokuyordu. Bayan Napier ile kavga ediyorlardı. Küçük Jack ise korkuyla olanlari izliyordu. Birden babası annesini masada duran ekmek bıçağıyla öldürdü. Ufak çocuk korkuyla çığlık atti ve ağmamaya başladı. Annesinin göğsünden sızan kan ayağının dibine kadar gelmişti artık. Bu sırada Bay Napier ona doğru yaklaşmaya başladı. Jack korkuyla odanın kösesine kaçtı. Babası psikopatca sırıtıyordu. Önunde diz çöküp:
- Sorun ne evlat? Neden bu kadar ciddisin? Deyip ölü karısından akan kanla iki parmağinı ıslattı ve 8 yaşındaki oğlunun yanağından diğer yanağına koca bir gülümseme ifadesi çizdi.
- Ne olursa olsun gülümse Jack. Hahha!
****
Jack yerde yatan cesede bakıyordu. 12 yaşındaydı ve babasini acımasızca katletmişti. Ardındanda uvey annesi olacak o fahişeyi. (Bu arada araştirdım. Fahise küfür yada argo değilmiş. Hatta dinen ve kanunen legal bir kelime👍🏻) ama korkmuyordu. Hatta zevk alıyordu. Birden ileriki hayatında sürekli atacağı o kahkahalarından birini attı. Ve yerdeki kana bulanmış Joker kartina uzandı...
Jerome'den (özlemişsinizdir turuncuyu😋)
Punchline ve ortağıyla mecburen beraberdim artık. Cassandra ellerindeydi ve Harley'de! Ve benim yapabilecek hiç bir seyim yoktu. Artik onlarin kölesiydim. Ben koskoca Jerome Valeska iki o*****nun kölesi!!! Ahhh düşüncesi bile insanı sinir ediyor. Hem bu si*****in ortağıda kim!!!??? Öfkeyle duvara bir tekme savurdum. O sırada kapıda o uyuz Punchline belirdi ve:
- Hey turunçgil hazırlan gezmeye gidiyoruz
Başkaçarem olmadığı için hazırlanmaya başladım. Dışarıda beni bekleyen Punchline ile arabaya bindim. Arabada bağlanmıs küçük bir kizda vardı! Bu Cassandra olmalı. Punchline ona hançerini doğrultup:
- Kıpraşmayı bırak velet!
Cassanra kıpraşmayı bıraktı.
- Nereye gidiyoruz? Diye sakince sorduğumda Punchline :
- Görürsün.
Göz devirdim. Umarım o delikten kurtulursun Harley.
Harley'den
Piranalar her yerde! Ve ben onlara tekme atarak uzaklaştırmaya çalışıyorum. Ne kadarda mantıklı (!) Son çare umutsuzca çığlık atmaya ve yardım istemeye başladım! Göğsüme grlen suda çıpınırken bir ses duydum. Tanıdık bir ses:
- Harleeey!
- Flooooyd! Dedim sevinçle. Floyd (Deadshot):
- Harley sakin ol! Seni oradan çıkartacağım!
Biliyorumki Floyd dediğini yapardı. Ve yaptıda birden demir duvarlardan biri açıldi. Orada gizlenmiş bir kapımı var!? Gerçi ne bekliyorsam beni bu odaya ışinlayamazlarya. Tüm o iğrenç balıklar açılan kapıdan dolayı akan sudan giderken yada yerde çırpınırken Floyd:
- Harley sen iyimisin?
- Floyd!
Ona sarıldım. Oda bana.
(Not: bu kitapta Floyd ve Harley'in ilişkisi sadece arkadaş ve abi-kardes ilişkisidir)
- Beni nasıl buldun?
- Cassandra ile yanıma geldiğiniz günden sonra sana ulaşmaya çalışıyorum . Böyle buldum seni. Birden gözlerim doldu ve kekeleyerek :
- F-Floyd. J-Joker...
- Biliyorum Harley... sesi benim için üzüldüğünü belli ediyordu.
- Hadi gel. Önce benim evimde dinlen. Sonrada Joker'in yanina gidersin.
- Her şey için sağ ol.
Floyd şakacı bir tavırla sirtima vurup:
- Heeey biz dostuz. Buna güldüm ve onun dairesine gittik. Floyd'un kızı Zoe çok tatlı bir kız. Babası gibi çikolata kız. Ona minik kurabiye diyorum. Floyd buna gülüyor. Ama artık gidip puddinimi ziyaret etmek istiyorum. Umarım iyisindir puddin... Üstüme bunları giyip :
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastaneye doğru yola çıktım. Ama yolun ortasında birden bire ağzıma tutulan mendille gözlerim kapanmaya başladi. Gerisi karanlık...
