Ayrılıktan Sonra JARLEY (TAMAMLANDI)

BÖLÜM- 66 ARKHAM'S MAD GİRL

❤HARLEY'İN AĞZINDAN🔷️

Şu an deliliği hiç olmadığı kadar hissediyorum... Sanki delilik hiç bu kadar kalbimi ve bedenimi ele geçirmemiş gibi. Durmadan kahkahalar atıyorum ve hayır bunları durdurmak istemiyorum. Çünkü bunlar beni ben yapan yani Harley Quinn yapan şeyler. Beni Gotham City'nin vede onun kraliçesi yapan şeyler. O . Yeşil kral. Hem benim hemde bu iğrenç ama sevdiğim şehrin kralı. Şu ansa kralımdan oldukça uzaktayım. Neredemiyim ? Arkham Alsyum Akıl hastahanesinde.  Peki neler mi oldu durunda size açıklayayım.

***

Puddinim ile mor lamborghinimiz ile evimize dönüyorduk. Daha az önce Puddinime borcunu ödemeyen bir herife dersini vermiştik ve ben cidden çok yorulmuştum. Arabada kafamı koltuğa yaslamış uyumak üzereydim. Joker uykum olduğunu bildiği için kahkaha bile atmıyordu ve bu onun gibi biri için cidden çok ince bir davranıştı. Mor lamborghini renkli farlarıyla asfaltı yalarken kulaklarıma yeşil saçlımın ;

-'Lanet olsun. Diye tıslayan sesi ulaştı. Kafamı hafif kaldırıp ;

- Puddinim ne oldu?

- Biraz sarsılacağız bebeğim.

- Ne ? Demeye kalmadan birden bir araba yanımıza gelip bize yandan vurdu.

- Ahh ! Kafamı cama vurmuştum ve bu araç tabikide batsy batsy nin aracıydı. Sevgilisini öldürmemiz onu oldukça sinirlendirmiş olmalı ki bu kadar öfkeliydi. Bir kez daha çarpan araçla artık Joker'in sinirleri iyice artmış olacak ki oda yarasanıb aracına vurmuştu. Kimsenin olmadığı kurak arazinin ortasındaki yılan gibi kıvrılan yolda iki araba birbirimizi yoldan atmaya çalışıyorduk. Ben koltuğuma iyice gömülmüştüm. Joker ;

- Hadi şu yarasayı indir güzelim.

- Memnuniyetle puddinim. Hahaha !

Hemen torpidoya koyduğum tabancamı çıkartıp nişan aldım ve yarasanın aracına ateşledim. Batman 'in arabasının kurşun geçirmez camları tabikide ufak bir çizik almıştı. Joker tüm dikkatiyle son gaz arabayı sürerken yarasa ortadan kaybolmuştu. Puddinim keyifli kahkahalarıyla bana dönüp ;

- Bu yarasada çok oyun bozan bebeğim.

Bende gülmeyi başladım. Taki puddinimin  camından gördüğüm şeye kadar. Avazım çıktığı kadar bağırdım ;

- Puddinim dikkat et!

Ve yarasa arabasıyla bize vurdu. Mor lamborghini taklalar atarken son hatırladığım başımın kanadığı ve gözlerimin karardığıydı.

X Şimdiki Zaman X

Şu  ansa sadece demir bir masa , demir iki sandalye , demir ve rahatsız eski bir döşek ve hiç yapmasalarda fark etmeyecek kadar minik ve parmaklıklı bir pencere vardı. Yani neden parmaklık yapıyorlarki sanki oradan sığarımda. Üstelik beşinci kattayız ! 😒 Ben bunları düşünürken dev çelik kapının açılma sesini duyup kapımı o tarafa çevirdim. İki gardiyan içeri girmişti. Bir tanesi ;

- Sakin olursan canın acımaz deli hatun.

Bir şey demedim sadece kahkaha attım ve öylece onların  bana o saçma deli gömleği denilen şeyi giydirmelerine izin verdim. Adamlar hücreden çıkmışlardı bense buz gibi olan sandalyeye geri oturmuştum. Ayağımla yere ritmik bir tempo tuttururken çok sevdiğim bir şarkıyı mırıldanıyordum .