Ayrılıktan Sonra JARLEY (TAMAMLANDI)

BÖLÜM - 30 BACK TO YOU

8 AY SONRA

JOKER'DEN

Silah odamda ortasında yatıyordum. Harley'i tam 8 aydir her delikte ariyorum ama hiç bir yerde yok ! Ve bu beni cok sinirlendiriyor. Cassie Sarmaşık kadın ile kalıyor. Her aksam evi yıkıyor sonrada geri toplattirıyorum bu yuzden benden uzak durması lazım. Tabi yine tüm ihtiyaçlarıyla ben ilgileniyorum ama hiç görüşmüyoruz. Ben gözlerimi kapamışken biri odaya girdi. Hic istifimi bozmadim. Johny:

- Patron tam yeri olmasada hangi ülkede olduğunu bulduk.

Heyecanlanmıştım. Sonunda Harley'imi bulabilecektim.

- Nerde o?

- Avustralya'da. Dedigim gibi sadece hangi ülkede olduğunu biliyoruz. Simdi napalım ?

- Adamları topla. Avustral'ya gidiyoruz. Hahaha!

Yakında tekrar beraber olucaz balkabağim. Gerekirse yıllarca Avustralya'yı arayacak ama seni bulacağım.

Harley'den

Kendime küçük bir daire kiralamıştım ve tekrar psikiyatrist olmuştum ancak Harley Quinn olduğum belli olmasın diye hastanede değil evimde çalışıyordum. Yani hastalarim buraya geliyordu. Zaten küçük olan dairemin bir odasını o iş için ayırmıştım. Joker'i unutmuşmuydum? Asla... Her gece sanki onun kokusu burnuma geliyordu . Arkamı donüyordum ama yoktu. Bu yüzden ağlayarak ve uyku ilaçlarıyla uyuyordum. Cass Cass'i de çok özlemiştim. Onlardan ayri kalmak çok zor ama alışacağım. Hayatım zor ilerliyor. Saçimi her sabah boyamak zorundayım çünkü her ne kadar kalıci boya yapsamda sabah uyandığımda saçlarim yine o beyazimsi sarı ve pembe ile maviye bürünmüş oluyor. Üstelik tüm gün fondotenle dolaşmak zorundayım. Allah'tan evde çalışıyorumda fondoten akinca hemen yenisini bulabiliyorum. Hastalarım artık suçlular degil. Ne de olsa evime geliyorlar. Sadece psikolojisi ağır bozuk olan insanlar. Evde çalişmak içinde ağır bir hastalığım olduğuna dair sahte bir rapor hazırlatmıştım. Bu ülkede kaçak yaşasamda , kötülük yapmıyorum. Arkadaş edinmiyorum çünkü son olanları biliyorsunuz ve gerçek dostlarım Ivy ve Selina'da Gotham'da 🥺 Onlarla iletişime geçmiyorum yoksa Joker onları tehdit edebilir. Gerçi eminim Joker benim yokluğumu fark etmemiştir bile. Her gece s*****lerle eğleniyordur. Bu düşünce ne zaman aklıma gelse ağlamaya başlıyorum ama gerçekler bu. Beni sevmiyordu o. Ben onun için sadece bir denek ve oyuncaktım. Ama o benim için her seydi. Lanet olsun Joker! Eğer 1 yıl önce o lanet depoyu patlatmasaydim seninle karşılasmaz ve Cassandra ile apartman dairemizde mutlu bir şekilde yaşardık. Ama sen her zamanki gibi hayatımı yıkıp geçtin. Bugün alışveriş yapmam ve evden çıkamayan yaşlı bir hastamin yanina gitmem lazımdi. Fondotenimi sürüp siyah dar bir pantolon, krem bir gomlek ve siyah stiletto ayakkabı giydim.
Çantamıda alıp evden çıktım. Sydney sıcak bir sehir olduğundan güneş gozlüklerimi takmıştim. İlk once hastam bayan Nancy'nin evine gittim. Bayan Nancy küçük bir dairede iki kedisi ve bir köpeğiyle yalniz yaşıyordu. Kocasinı askerde , üç küçük çicuğunuda daha bebekken kaybetmisti. Onun adina çok üzülmüştüm. Kedileri onun icin ölen kizlarinı , köpeğide oğlunu temsil ediyordu. Hatta onlara çocuklarınin isimlerini vermişti; Martha, Ronald ve Elizabeth.  Bu yüzden hayvanlarına acayip baglıydı ve sorun şu ki onlara gerçek bir insan gibi davranıyor ve onlardan da insan tepkisi bekliyordu. Beni görünce çok sevindi ve boynuma sarilıo:

- Ahh Harleen. Nasılsın güzelim?

- Iyiyim Bayan Nancy.
Ona sarılmak icin dizlerimi kırmak zorunda kalmıştım. Nancy:

- Hadi içeri gel canim. Ronald seni cok özledi. Deyip göz kırpttı.  Onun bu halleri beni kıkırdatıyor. Çok tatlı bir kadın. Bana hiç goremediğim büyükannem gibi davranıyor. Eski eşyaların olduğu evde çay içip  kurabiye yerken konuştuk. Onu seans gibi değilde nine-torun gibi tedavi ediyordum. Bana muzip bir sırıtışla: