Συμμαθητές ή κάτι παραπάνω [1]

Κεφάλαιο 10

Είμαστε στην πληροφορική, για άλλη μία φορά, και κλασικά κάτι έχει γίνει. Λοιπόν αυτό που έχει γίνει είναι ότι μιλούσε συνέχεια σε εμένα και στον Παναγιώτη -έναν συμμαθητή μου με τον οποίο μιλάνε που και που- και σε κάποια φάση λέει :

Άγγελος : "Εγώ γουστάρω την μάνα του Παναγιώτη"

Δεν ξέρω τι φάση αλλά συνέχεια ασχολείται με αυτήν ή την αναφέρει

Τέλος πάντων εγώ προσπαθώ να κάνω μία άσκηση που μας έχει βάλει και απλά μου έχει σπάσει τα νεύρα οπότε γυρνάω και τον κοιτάω  με ένα βλέμα σε φάση έλεος. Μετά από 2 δευτερόλεπτα ξέρω γω με είδε και μετά γύρισα μπροστά μου και συνέχισα να κάνω αυτό που έκανα πριν με διακόψει

Και τι λέει ο άνθρωπος και με αφήνει σε κατάσταση σοκ? 

Άγγελος : "Εγώ γουστάρω την Βασιλείου"

What did he sayyyyy

Δεν γύρισα το κεφάλι μου, δεν άνοιξα το στόμα μου, δεν έδειξα κανένα απολύτως συναίσθημα αλλά δυστυχώς δεν είδα το πρόσωπό του αν και νομίζω πως γύρισε να δεi τι θα κάνω ή τι θα πω. Η φάση είναι ότι από έξω ήταν λες και δεν με ένοιαζε ή κάτι τέτοιο αλλά από μέσα ήμουν σε φάση 😲😳. Το εννοούσε? Το είπε επίτηδες? Το είπε καταλάθος? Του ξέφυγε? Το είπε για να δει την αντίδρασή μου? IDK!1!1!1

[...]

Έχουμε άλγεβρα και ο καθηγητής μου ζήτησε να μοιράσω κάτι φυλλάδια. Ξεκινάω να τα μοιράζω και είμαι στο προτελευταίο θρανίο (αυτός με τον Γιάννη κάθονται στο τελευταίο) και βλέπω τον Άγγελο να με κοιτάει με ένα βλέμα κάπως έτσι

Εννοείται δεν έχει το βλέμμα του Ian αλλά εντάξει το προσπερνάμε

Και που λέτε με κοιτάει κάπως έτσι και σκουντάει τον Γιάννη. 

Φτάνω στο θρανίο τους και την ώρα που ξεχώριζα δύο φυλλάδια για να τους τα δώσω (εννοώ από τα 20 κάτι που ήταν στο σύνολο διάλεγα 2 για να τους τα δώσω), κοιτάω αυτούς τους δύο...