Alien: Sonrası

Amanda Ripley, Sevastopol İstasyonu, 2137

Dr. Morley'in odası tam karşımdaydı. Yavaş adımlara kapıya yaklaştım. Şifrenin rakamlarına tek tek bastım.

-Bir... Yedi... Sıfır ve iki. İşte bu kadar.

Kapı açıldı.

İçeride koltuğunda kanlar içinde yatan ve Dr. Morley olduğunu umduğum adamın ceplerini karıştırdım ve bir kart buldum.

Şimdi geri dönerken daha dikkatli olmam gerekiyordu.

Kapıdan çıktım ve yavaş adımlarla koridorda ilerledim.

Önümdeki havalandırmadan geçti.

Yoluma devam ediyordum. Biraz daha ilerledikten sonra üç basamaktan aşağı indim. Tam yolumu yarıladığım sırada
geldi.

Etrafına bakıyordu.

Ağzından salya olduğunu umduğum bir sıvı akıyordu ve buhar çıkıyordu.

Yürümeye başladı. Benim tarafıma doğru yaklaştı. Altında olduğum yatağın yanına yaklaştı ve bekledi. Hatta bir ara bir yılan gibi 'tısladı.'

Yaklaşık 10 saniyedir ayaklarına bakıyordum. Uzun kuyruğu havadaydı ve sallanıyordu.

Seni şirin köpecik.

Bu sefer öldüğümü sandım. Çünkü 1 dakikadır sadece 1 metre önümde bekliyordu ve bana doğru bakıyordu. Ancak görüş alanında değildim.

Sonunda döndü ve ilerlemeye başladı. Derin bir nefes aldım. Çıkmakta tereddüt etsemde çok geçti. Yürüyordum. Ara sıra arkama bakıyordum. Bazen de elimdeki hareket sensörünü kontrol ediyordum. Sürekli 96 metre geride gözüküyordu ancak ne geride ne de ilerideydi.

Kapıya ulaştığımda kendi kendine açıldı. Dr. Kuhlman'a söylemem gereken sözlerim vardı.

-Lanet olsun Kuhlman o yaratığın orada olduğunu biliyordun!

+Hayır, hayır yani evet öyle sanıyordum ama-

-Çabuk toplan hadi!

+Tamam ama şifre ne?

-1702. Tamam mı? Şimdi çabuk şu alt kattaki eczaneye gidelim.

+Tamam, söz sözdür, seni bu olaya sürüklediğim için üzgünüm.

Resepsiyona doğru ilerledim. Kuhlman'dan yan odadan Resepsiyon'un içerisine geldi. Camdan ben ona bakıyordum, o da bana bakıyordu.

-Şimdi toparlanıyorum.

Kuhlman, yavaş adımlarla odasına giden kapıya ilerledi. Kapının önüne geldiğinde bana bakıyordu.

Kapı açıldığında kafamdan vurulmuşa döndüm.

Kuhlman ile yaratık arasında en fazla 30 santim vardı ve ikiside göz gözelerdi.

Yaratık birden Kuhlman'ı alıp karanlığa çekti.

Duyduğum tek şey bir erkek çığlığı idi.

Hemen koşarak asansöre girdim ve Morley'in kartını güvenlik bölümüne taktım.

Kapı kapandı.

Geri açıldığında ağzına gazete sokulmuş bir adam ve birkaç ceset ile karşılaştım.

______________________________

250 okunmayı da geçti. Herkese teşekkürler!