Alien: Sonrası

Nostromo'nun Sonu

ELLEN'İN GÖZÜNDEN

Dallas onu bulmuştu.

29 saattir yaratık gemide dolaşıyordu.

Belki de sadece ikimiz kalmıştık. Dallas ve ben.

Kane'in ölümünden sonra Parker, Brett ve Lambert'da kayıptı. Ash hala yaşıyor mu, emin değildik.

Dallas için o havalandırma boşluğunu açtım.

-Dallas, dikkat et. Yaratık her an önüne çıkabilir.

Korkuyordum. Dallas bana cevap vermemişti. Her zamanki sessizliği diye düşünürken yanıtı geçte olsa verdi;

-Ellen, beni dinle. Buradan bende sağ kurtulamazsam diğer alev silahını al, geminin yok etme mekanizmasını çalıştır ve buradan git. Keşif uçakları mutlaka seni bulacaktır.

Dallas'ın bu yanıtı pek hoşuma gitmese de zorundaydım.

O şeyin bizimle dünyaya gelmesine izin veremezdim.

Dallas bir kere daha konuştu;

-Onu buldum. Şu an bana yaklaşıyor.

+Dallas! Dikkatli ol!

-Yan seni lağım fares...

Ses kesilmişti.

Büyük ihtimalle alevden dolayı telsiz bozuldu, ya da yaratık onu çoktan kapmıştı.

Kaybedecek zamanım yoktu. Dallas hala hayatta olsa bile bu gemiyi yok edecektim.

Yürürken robot sesli biri arkamdan "Beni bırakıp nereye gidiyorsun, Ellen?" demişti.

Arkamı döndüğümde ne yapacağımı şaşırdım.

Ash boğazından beyaz birşey akarak bana doğru geliyordu.

-Seni pis kaltak! Sen bir Android'sin!

Ona alev silahı ile sıksamda işe yaramadı.

-Unuttun mu, Ellen? Ben 1322 dereceye kadar ateşe dayanıklıyım. Bu arada, Weyland-Yutani bu yaratıkları istiyor. O "facehugger" i de gemiye ben soktum. Bu yaratık için. Merak etme, rotayı Dünya'ya ayarladım bile.

Sinirlenmiştim. Kapıya yaklaştığında Acil Durum Kolu'nu indirerek kapıyı Ash'in yüzüne indirdim. Yerde kafası kopuk şekilde bana bakıyordu.

-Yanlış ekip, sürtük!

Kafasına silahı indirdim. Artık ölüydü.

Tüm ekip onun yüzünden ölmüştü.

Düşüncelerden kendimi arındırıp "Anne" dediğimiz çekirdeğe gelmiştim.

Yok etme mekanizmasını açarken bir yandan da etrafı kontrol ediyordum. Ancak yaratıkdan hiçbir iz yoktu.

4 tane "fluid plant" çıkararak ayarladım. Sonunda anne sesleniyordu;

-Gemi yok etme mekanizması açık. 15 Dakika içinde gemi kendini yok edecek.

Hemen hazırlanıp "lifeboat" a ilerledim. Yaratık gözükmüyordu. Bu beni biraz korkutsa da, artık gemiyi yok etme mekanizması açıktı.

Lifeboat'a geldiğimdimde Nostromo'ya son kez bir baktım. Bu gemiyi özleyecektim.

-Geminin kendini yok etmesine son 5 dakika.

Lifeboat'ı çalıştırdım. Gitmeye hazırdım.

Derin bir nefes alıp tuşa bastım.

Gemi Nostromo'nun kollarından ayrıldı.

Artık uzaydaydım. Biraz daha ileri gidince patlamayı gördüm. Anılar, maaş ikramiyesi hayalleri de o gemiyle patlamıştı.

Biraz koltuğuma yaslandıktan sonra ayağa kalkıp hiperuyku salonuna geçtim. Üstümü çıkaracakken birden durakladım.

Siyah boruların arasında uyuyordu.

Yaratık buradaydı.

Hemen borulardan birindeki vanayı çektim.
Yaratık çığlıklar atarak oradan çıktı ve beni aramaya başladı.

Kıyafetlerin arkasına saklandım.

Alev silahı önümdeydi, ancak almaya çalışırsam beni öldürebilirdi.

Yaratık arkasını döndüğü anda alev silahını elime alıp geri saklandım.

Yaratığın kaçış kapısına gelmesini bekliyordum. Öyle de yapmıştı.

Anında çıkıp tuşa bastım. Kapı açıldı.

Yaratık bana döndü ve birden alevlerle onu hava boşluğuna kapattım. Camın arkasından bana bakıyordu. Ağzından çıkan buharlar camı bulanıklaştırıyordu.

-Elimden arkadaşlarımı ve gemimi aldın. Şimdi sana bunu ödetme vakti.

Tereddüt etmeden tuşa bastım. Yaratık karanlığın arkasından uzay boşluğuna uçtu.

Derin bir nefes aldım. Hayallere daldım.

••••

Kısa bir kestirmenin ardından uyandığımda aklıma mesaj göndermek geldi.

Kim duyar, kim duymaz bilmem ama, umudumu yitirmemiştim. Kayıt tuşuna bastım ve konuşmaya başladım;

-Nostromo Ticari Uzaygemisi'nin son raporu. Üçüncü Subay raporluyor.

Mürettebatın diğer üyeleri;
Kane, Lambert, Parker, Brett, Ash ve Kaptan Dallas. Öldü.

Kargo ve gemi yok edildi.

6 hafta içinde ana gemiye varmam gerekiyor.
Belki küçük bir şansla, Keşif Uçakları beni bulabilir.

Ben Ripley. Nostromo'nun hayatta
kalan son mürettebatı.

Kaydı bitiriyorum.