❗GERÇEK BİR HAYAT HİKÂYESİNDEN UYARLANDI.
"Geliyorlar, benim için buradalar. Herkes bana bakıyor... Herkes."
Zihninin seslerine, gözlerinin oluşturduğu görüntülere kurban giderek ŞİZOFRENİ ile yaşayan küçük bir kızdı.
Ve Jeon Jungkook, onun psikiya...
Asıl katil, senin zihnin. İçeride kim olduğunu biliyor musun? Cansız bedenlerin yığıldığı boş beton yığınları. Arasına karışan çığlıkları duyabiliyor musun? Hey, dünyanın en korkutucu yaratığı sensin! İNSAN. Onu, sen korkuttun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 3: "Biraz Islak, Biraz Korku"
"Soo Young!"
Soo Young gözlerini tam açamadan sırtını döndü.
Annesi üstündeki yorganı gülümseyerek çekerken bir kez daha seslendi. "Soo Young! Kalk kızım, okul saati."
Soo Young gözlerini istemese de açtı ve yatağının ayak ucunda duran annesine bakarak gözlerini ovuşturdu.
"Tamam."diye mırıldandığında, annesi memnun bir ifade ile odasından ayrıldı.
Soo Young kendini ayağa kaldırmakta zorlansa da, bunu başardı ve sallana sallana dağınık saçları ile lavaboya girdi.
Elini yüzünü yıkadıktan sonra lavabodan çıktı. Kendini tekrar odasında bulduğunda, ahşap rengindeki dolabına yönelip okul kıyafetlerini çıkardı.
Yarı uykulu bir şekilde kıyafetlerini giyindikten sonra odasından çıktı. Mutfağa gitmeden önce pembe okul çantasını da yanına aldı ve kapının önüne bırakıp mutfağa girdi.
Ablasını kahvaltı ederken görüp yanına oturdu. Annesi de oradaydı ve hemen Soo Young'ın yanına bir sandalye çekerek oturdu.
Kışın sabahında soğuğu ellerinde hissederken, masanın altında parmakları ile oynamaya başladı. Bu esnada annesi de masanın üzerindeki kahvaltılıklardan Soo Young'a yediriyordu.
Ablası ondan önce masadan kalkıp kapının önüne giderken annesi de onu uğurlamak için masadan kalktı. Ablası, Soo Young'a göre daha büyük olduğundan okula tek başına gidebiliyordu.
Soo Young'ı bu gün annesi bırakacaktı. Kahvaltısını ettikten sonra annesi de montunu giyinip kızını da giydirdikten sonra çantasını omzuna takan Soo Young ile birlikte evden ayrıldılar.
Okul yolunda ilerlerken hava soğuktu. Soo Young, annesinin elini tutarken ona döndü, "Hava çok soğuk."dedi.
Annesi irkilerek hızla ona döndü ve, "Üşüdün mü?"dedi.
Soo Young başını sallarken, annesi şapkasını başına örttü ve elini kendi cebine koyarak onu ısıtmaya çalıştı.
Yürüyerek okula vardıklarında, Soo Young bu vedadan nefret ediyordu. Kapının önüne geldiklerinde, tüm sınıf arkadaşları anneleri olmadan içeriye girerken, Soo Young kendisini kötü hissettiği için annesini istiyordu.
Güvensiz hissediyordu, annesi yanında olduğunda sanki kötü bir şey olmayacaktı, onu daima koruyacaktı diye düşünüyordu. Aslında içgüdüleri bunu ona itiyordu.
