❗GERÇEK BİR HAYAT HİKÂYESİNDEN UYARLANDI.
"Geliyorlar, benim için buradalar. Herkes bana bakıyor... Herkes."
Zihninin seslerine, gözlerinin oluşturduğu görüntülere kurban giderek ŞİZOFRENİ ile yaşayan küçük bir kızdı.
Ve Jeon Jungkook, onun psikiya...
Sen asla bilemeyeceksin. Korkunun, avuç içlerinde bıraktığı izleri. Sen asla bilemeyeceksin, Korkmaktan korkmayı. Elleri soğuduğunda, ısıtılmaya duyduğu ihtiyaç kadar, korkuyordu. Sahiden, dünyada korkmadan yaşabilen insan var mıydı?
#Lindsey Stirling - Carol Of The Bells
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 4: "Korkunun İlikleri"
Kitabının kenarına sıkıldığı için rastgele adını yazan Soo Young, şu an dil dersindeydi. Öğretmeni konuşuyordu ancak ders ile pek ilgilendiği söylenemezdi.
Avuç içine yanağını yaslamış, kitap kenarlarına çizdiği resimler ile meşguldü. Bunları yaptıkça mutlu olduğunu öğrenmişti.
Okul gerçekten sıkıcıydı.
Birkaç dakika içinde teneffüs olduğunda, gözlerini etrafta gezdirip kalemi bıraktı. Hwa-Young'ı yan taraftaki sırasında öylece oturarak gördü.
Sınıfta sadece üç kız arkadaşı vardı. Hwa-Young'da onlardan biriydi.
Cesaretini toplayıp siyah, uzun saçlarını at kuyruğu yapan arkadaşının yanına gitti ve koluna dokunup gülümsedi, "Sen de sıkılıyor musun?"dedi.
Hwa-Young başını kaldırdı ve Soo Young'ı görünce gülümseyerek kenara kaydı. Soo Young yanına oturduğunda, "Hı-hım... Öğretmeni anlamıyorum."dedi.
Soo Young yalnız olmadığını hissettiği için mutlu oldu. "Dışarıya..." Kısık bir ses ile bulunmak üzere olduğu teklif ile anında sustu. Çekiniyordu.
Hwa-Young onu tanıyordu. Bu yüzden gülümseyerek elini tuttu ve gözlerine baktı, "Dışarıya çıkabiliriz."dedi.
Soo Young bunu yapması ve soğuk ellerine başka bir sıcak elin dokunması ile mutlu olmuştu. Yavaşça gülümsedi ve, "Tamam o zaman,"dedi ve heyecan ile yerinden kalktı.
Çok içine kapanık olsa da, onu sevene başka bir mevsim oluyordu.
Hwa-Young ile el ele tutuşarak merdivenlerden inip okul bahçesine çıktılar. Soo Young çok nadir dışarıya çıkardı.
Havadaki gri bulutlar onları karşılarken, Şubat'ta olması gereken bir havaydı bu.
Birlikte sadece okul bahçesinde yürümeye başlarken Hwa-Young, "Dün öğretmen sana biraz kızdı, ama ben hiç gülmedim."dedi.
Soo Young ona döndü ve, "Komik miydi ki?" diye sordu şaşkınca.
Hwa-Young omuz silkerek gözlerini kaçırdı ve, "Bon-Hwa ve Chul güldü ama ben gülmedim. Komik bir şey değildi."dedi.
