Untouchable Lady [Novel Çeviri]

04

"Uyanmakta olduğundan emin misin?"

O akşam babam, Diego Inoaden eve döndü.

Ricardo gibi onun da koyu kızıl saçlı ve altın rengi gözleri var.

Gün batımından önce geldiğinden beri, haberi duyar duymaz aceleyle eve dönmüş gibiydi.

"Yanılmıyor musun?"

İnanması güç bularak, bunu Ricardo'dan tekrar teyit etmeye çalıştı.

Bir merdiven üzerinde gözlerinin önünde durup konuşmalarını dinliyordum.

Kulak misafiri olmak istemedim ama aşağı inerken buldum onları.

"Dikkatli düşünün ve aceleci bir karar vermeyin. Duyduğuma göre, bu sizin gücünüz olabilir, Hilise'nin değil. "

Ne zaman vazgeçeceğini bilmiyor.

Babamın sözlerine güldüm.

Elbette, Ricardo'nun gücünü beni bu durumdan korumak için kullanmaya çalışması ihtimali yok.

Babam bile bunu biliyor, ama yine de anlamsız beklentileri vardı.

"Attığı her adımı saçıyla aynı renge sahip bir gül izledi."

Ricardo'nun öncekinden alçak olan sesi kulaklarıma doldu.

Babanın sesi de alçaltıldı.

Bu olasılığı hiç düşünmediler, ama şimdi varisin gücüyle uyandığıma göre, dayanaklarını kaybettiklerini hissetmiş olmalılar.

"Şimdilik, bu konuyu kendimize saklamalıyız."

Ama baba.

"Haberlerin dışarıya yayıldığını düşünmüyorsun, değil mi?"
"Hayır… Herkesin bu konuda sessiz kalmasını sağladım."

Babam Ricardo'yu iyi iş çıkardığı için övdü.

Ancak Ricardo, babamın söylediklerini dikkatle düşünüyor gibi görünüyor.

TTOGACK.

Bir süre duran adımlarım devam etti.

Baba ve Ricardo, onlardan çok da uzak olmayan birisinin merdivenlerden aşağı indiğini duyunca şaşırdılar.

Yüzümü görünce tepkileri daha da kötüleşti.

Yüzleri o kadar sertti ki neredeyse seramikten yapıldıklarını düşünüyordum.

"Buraya gelme."

Bana onaylamayarak bakan babam başını çevirdi.

İfadesine bakılırsa, geldikten sonra onu karşılamaya geldiğimi düşünüyor gibiydi.

Ama onlara sadece farkında olmadan baktım ve onları bir kenara ittim.

Bu nedenle, Baba ve Ricardo’nun yüzleri utanç kaynağı oldu.

"Bekle."

Babam beni aradı. Onu görmezden geldim ve yürümeye devam ettim.

"Hilise!"

Sesini yükseltti ve bu sefer adımı söyledi.

Durdum ve ona baktım.

"Neden?"

Babanın yüzü ikinci kez utanç gösterdi.

Onu böyle bir suratla ilk kez görüyorum.

"Neden?"