Limelight Series 1: Secrets

Chapter 19

AGAD KONG ginising ang mga kasama ko nang maramdaman kong huminto na ang taxi. Nang lumapag ang eroplano, dito sa psychology hospital agad ang diretso namin. In short, wala kaming pahinga.

Binayaran ko na ang taxi driver at saka bumaba ng sasakyan. Napatingin ako sa paligid. May malawak itong bakuran at may mga pasiyente at nurse sa paligid.

"Tasha!" Napatingin ako sa direction ng pinanggalingan ng boses ng tumawag sa akin.

Tinuro ko sila Mama at Daddy nang makita ko ang mga ito. Lumapit kami rito at saka binati ang mga ito. Bumaba ang tingin ko sa babaeng nakaupo sa bench dito sa malawak na bakuran ng hospital.

"Veronica," masuyong sabi ko at nag-squat upang magpantay ang mukha namin.

Hindi ako nito kinibo at kahit tingin mula rito ay hindi ako nakatanggap. Napapunas na lang ako ng pisngi ko nang maramdaman ang luha na dumadaloy sa aking pisngi.

Napatingin ako kay Chris nang itayo ako nito. Napatingin ako kay Harold na siyang nasa likod ni Chris. Nakatitig lang ito kay Veronica at may luhang dumadaloy sa mga pisngi nito. Hinatak ko si Chris upang bigyan daan si Harold na makalapit kay Veronica.

Napaigik ako nang may bumangga sa balikat ko. Napatingin ako kay Daddy na siyang handang sumugod kay Harold. Hahawakan ko na sana ito sa braso nang unahan ako ni Mama. Tiningnan ko si Mama at nagpasalamat dito.

Napangiti na lang ako nang maalala ko ang mga oras na nagkaayos kami ni Mama. Nagsabi ito ng saloobin sa akin at ayon ang nagsilbing 'wake-up call' para sa akin.

Tuluyan nang nakalapit si Harold kay Veronica, nag-squat ito sa harap ni Nica at saka masuyong hinawakan ang pisngi. Hindi ito pinansin ni Veronica.

I LOOKED DOWN at her belly. There's a bump. I looked at Tasha who's standing behind me.

"I-Is she," I cleared my throat and continued talking, "pregnant?"

Tasha just nodded at me. Binalik ko ang tingin ko kay Veronica na nakatulala lang habang nakatingin sa damo. Tiningnan ko ang parte ng damo na tinitingnan nito. Ngunit wala naman akong nakita.

"Hijo, Harold."

Napatingin ako sa mother ni Veronica at tumango rito.

I stood up and followed Veronica's parents. We went inside the hospital's terries. We can still see them from afar.

"Do you know why my daughter is here?" Veronica's father asked.

Napayuko na lang ako. I feel guilty even though I didn't cause her any trouble . . . I left her, right.

"Answer me. You promised me that you'll take good care of my daughter. What now? Hmm?"

"I-I'm sorry . . . ."

"Do you still want Veronica in your life or no?"

"Tasha said, she's married," I said and looked at Mr. Martin's eyes.

"She lied."

I turned my gaze to Mrs. Martin who spoke.

"Po?"

"Tasha lied to you. Veronica isn't really married. We just released an article that she is already married and left the country for good. That we arrange marriage for Veronica."

"But why po?"

"Lots of reporters are in front of our house. Trying to take a photo of her then spread it on the internet, which is we don't like."

"May I ask, what really happened to her?"

"Veronica." Mrs. Martin looked in Veronica's direction. "The day she went back here, she's fine. But the following days, her condition got even worse. She doesn't talk to anybody, she just lay down on her bed and sleeps all day, all night."