Yine yanlızım evet. Yine sıkıntıdan patlar bi sekilde uzanıyorum, kulagımda kulaklık var ve sadece o var yanımda aslında..
Yine cok seyde iyi olmak isterken veya baskasına iyilik etmek isterken hayatını maffettigim bi gunun basındayım..
Aslında bugun oyle bisiy olmadı. Ama gecmisim beni rahat bırakmıyo iste, yoruyo ve yıpratıyo..
Canım cok acıyo, ölu gibi ruhsuz bi beden gibi, ikidebir üzlup aglayan, eski yazdıgım defterlere bakarak bi kez daha canımı yakma pesindeyim yine..
Canımı nekadar yakarsam okadar yaptıgım hatalardan uzaklasırım. Belki kotu olurum yada eskisi gibi dusunup iyi pesinde biri olmam yada gercekten kotu..
Ben bunu istememistim aslında. Kendim olmaktan bile cıktım artık. Kendimi tanımıyorum artık. En cokta bu uzuyo. Ve yanında kimse yok hic kimse. Ne arkadas, ne kardes, nede Aile...
Kendim isin icnden cıkmam lazım. Ama cok zor ve cok acıtıyo yıprattı paramparca ettiler.. En azından Allah yanımda..
Dayan dayan ve dimdik dur, Gulumse...
"Dayan ve kocaman gulumse.."
