Neden boylesin hic dusundun mu sen? Yada neden hala agladıgını biliyomusun? Bilmiyosun deilmi , yada bilsen bile yinede aglıyıp hıckırıklara boguluyosun. Peki neden, ne icin ? Kim ugruna bu kadar acı cekiyosun? Degiyomu bari, geliyomu konusuyomu ? İnsan kırıldıgı halde bi insanı sever mi ? Seviyomus be hemde oyle bir seviyomus ki sevdigi icin kendine bile kızdıgı halde seviyomus. Sevda bu kadar zor olmamalıydı bu kadar guzel bir duygu bu kadar yeri geldiginde acı vermemeliydi. Ya mutluluk olucaktı yada hic birsey olmıycaktı. Acı uzuntu olmıycaktı. Sevgiyle kırgınlık birbirine karısmıycaktı. Bu olmamalıydı.
Ama yapıcak bisey yok hatta hic birsey sadece yasıyosun. Artık geceleri kalkmama bile neden oluyosun, yani sanırım. Cunku okadar hissizlestim ki artık duygularıma yenik dusunuyorum neyi ne icin yaptıgımı, ne hissettigimi, napmam gerektigini hic birsey bilmiyorum. Herseyi farkında olmadan yapıyorum tuhaf davranıyorum. Beynimi ele geciren biri varmıs gibi . Ama biliyomusun hepsi su acı yuzunden ve biliyomusun ben seni sevmeyi hala cok seviyorum. İcimdeki su acılara su halime bile acısamda hala seni ve seni sevmeyi cok seviyorum.
Bu acı biter ama dimi . Peki ben bukadar acı cektim, ne ugruna diyip pisman olmak istemiyorum. Olmaz demi , olmaz ?
Tek carem sensin belki belki bi umut belki bi ısık belki biraz sevgi ne olursa ama o olanların icinde hep varsın sen. Tamamen benligime bırakıp gitme olur mu beni, olmaz zor olur acır canım dayanamam..
"Benligime bırakmayı bile dusunme , ben sensizlige alısana kadar omrum biter.."
