Bi gozleri var.; Ne deniz gibi mavi, ne de yeryuzu gibi yesil. Hani renkli gozluler daha cok sevilir ya, ben onun gozlerine bakarak siyahın acık tonunu sevdim. Kahve rengine asık oldum. Bi bakısı gozleri var, anlatamıyorum. O icime huzur veren yuzumu gulduren bakısları var bide , bide kalbimin hızını arttıran.
Ben senin gozlerine baktım. Ben orda belki sonsuz gokyuzunu gormedim, yada yesil yeryuzunu. Ama aşkın en saf en temiz halini gordum. Ben bakıslarında kayboldum. Ben bikere bakıyodum gozlerine, o an istemsizce dalıp gidiyodum. Ben o gozlere bakmayı ozledim, ben o gozleri ozledim, gozlerini ozledim..
"Sen, siyahın acık tonu, sen, aşkın en saf renginin kahveden ibaret oldugunu ispatlıyan cocuk, ben sana ben senin o masum bakıslarına asık oldum o sert ama bi okadarda masum bakıslarına. Ben senin en cok gozlerine asık oldum, bi onlara karsı gelemedim.."
