he was perfect ➳ jeongcheol [tr]

❝epilogue❞

babası onu eve geri dönmeye zorladı ve sonra da hayatımın etrafında döndüğü kişiyi kendi canına kıymadan önce öldürdü. tanrı aşkına o ne yaptı--

apartmanın kapısı aniden çalınca yazmayı bıraktı seungcheol.  koltuğundan kalktı ve kapıya koştu. jeonghan'ın babasının işlediği o korkunç suç aklına geldikçe iyice sinirleniyordu. 

kapıyı açıp gelen polis memurunu nazikçe başıyla selamladı. 

"seungcheol, seni rahatsız ettiğim için kusura bakma ama elimizde bakmak isteyeceğin bir şey var." dedi memur park cebinden çıkardığı katlanmış kağıdı seungcheol'e verirken. 

seungcheol katlanmış kağıdı açarken jeonghan'ın el yazısının olduğunu fark edince bir an nefesi kesildi. 

"ölmeden önce yazdığı bir mektupmuş bu." diye açıkladı memur park. "bunun sana yazıldığı çok belliydi o yüzden sende bırakacağım." 

seungcheol titrek ellerle mektubu tutup donmuş şekilde öylece dururken memur park'ın gittiğini fark etmedi bile. mektubu okumaya başlar başlamaz gözünden akan bir damla yaş yanağından aşağıya süzüldü. 

buna nasıl başlasam bilmiyorum, üzgünüm

beni bu kadar çok sevdiğini ve yokluğumun bu kadar acıya sebep olacağını bilmiyordum. seni incitmek niyetinde değildim biliyorsun değil mi? ben sadece seni babamdan korumaya çalışıyordum. 

eve dönmezsem sana zarar vereceğini söyledi. bunun olmasına izin veremezdim bu kadar bencil olamazdım. seni o adamın sana ulaşmasına izin vermeyecek kadar çok seviyorum. onun beni neden burada istediğini bilmiyorum. belki annemi intihara sürüklediğim için cezam budur. ya da belki çok yalnız hissediyordur sahip olduğu tek şey benim sonuçta. 

bir şeyler beni eskiden olan bir şeyden olduğuna inandırıyor. 

ama seni çok özledim, yapabilseydim bunların hepsini yüzüne söylemek isterdim. 

ne yazık ki yapamam.

ben kesinlikle hatalıyım ve babamın her zaman dediği gibi  sadece insanların hayatını mahvetmede iyiyim. 

senin hayatını da mahvettim, değil mi? 

seungcheol mektubu okumayı bitirdiğinde gözlerinden yaşlar boşalıyordu. 

"bunları yazdığında öleceğini bilmiyordu bile." derken göğsünü tutarak ağladı. "benim hayatımı mahvetmedi ama ettiğini düşünüyordu." 

"yoon jeonghan neden böyle olmak zorundaydın?"

*