he was perfect ➳ jeongcheol [tr]

two

jeonghan 16 yaşına girdiğinde saçını uzatmak istemişti.
o zamanlar en iyi arkadaştık (onun gibi bir şey) ve ben ona bunun aptalca bir fikir olduğunu söylemiştim.
o ise dudağını büzüp konuşmamı geri çevirdi.
onun dudağını büzmesi beni delirttiği için bunu iyi yönde kullanıp ona her şeyde izin vermemi sağlıyordu.
dudak büzmesi bana her şeyi yaptırabilirdi.

ona sarılıp gülümseyinceye kadar özür diledim. okulda bizi gören herhangi biri bizi gay bir çift sanabilirdi.
aslında her zaman onunla çift olmayı diledim.
jeonghan fazla mükemmeldi ve ben her zaman benimle kalmasını istiyordum.

saçı uzun olduğunda tatlı göründüğü için uzattığını açıkladı bana.
ben de zaten tatlı olduğunu söyledim ama o başını iki yana sallayarak iltifatımı geri çevirdi.
bunu her zaman yapardı. ona güzel, tatlı ya da mükemmel dememi sevmezdi.
en çok da 'mükemmel' dememi.

sadece ben söylediğimde değil diğer insanlar da öyle diyince sevmezdi.
neden herkesin bu gerçeği bildiğini anlamıyordum.
jeonghan dışında herkes.

utanacak bir şey olmasa bile utanırdı ve iltifatları sanki boş ve saçmaymış gibi geçiştirirdi.

zaten tatlı olduğunu söylememden sonra sustum ve aramızda rahatsız edici bir sessizlik başladı.
bu çok rahatsız edici olduğundan gidecektim ama jeonghan'ın yavaş ve sürekli nefes alışı beni sandalyeme yapıştırdı.
onun yanımda olduğunu bilmem bile kalmama yeterdi.
jeonghan'ı yalnız bırakmaktan nefret ediyordum.
bu geçmişte çok arkadaş kaybettikten sonra edindiğim bir alışkanlıktı.
başka arkadaş kaybetmek istemiyordum.
özellikle de jeonghan gibi mükemmel birini.

sessizliği bozmak için ona döndüm ve saçını uzatmanın aslında iyi fikir olduğunu söyledim.
bana kızmadığını biliyordum ama onun açık tenine yayılan parlak gülümseme kadar başka hiçbir şey beni mutlu edemezdi.