ACIYA GÜLMEK...

Bırakma beni yarı yolda

Kirli dünya neden kirletmeyi beceremediği bazı insanları kötü insanların arasında bırakır bu ceza neden veririlir bir masuma bulutlar kapkara olmuş yağmur yağacak gibi bu acımasız yüzlere
ruhlarından bı türlü çıkmayan o lekeler geçmişinde takılı kalmış acımasızlaşmış insanların üzerinde yalancı gülümsemeler
Ağlamak istediğimde yağmurun yağmasını bekledim kimse bana sormasın ne olduğunu diye cevap vermekten yorulduğum için o anda damlaların altına saklandım insanlardan daha da canımı yakmalarından korkuyorum üşüyorum ama güvendeyim ara sokakların arkasında isimlerimizi heryere yakıştırabilirdik ama sen yakışmayan bı şekilde sana yakıştığını düşündüğün gibi gittin ama nasıl güzel gittin. Sen hep gülüşüne aşığım derdin bana peki ya şimdi?.. şimdi ne değişti o gülüş seni göremiyorsa artık gözler bulamıyorsa gölgeni ne olacaktı peki şimdi ben mi alışmıştım gitmene yoksa sen mi kaldığını sanmıştım giderken beni neden hiç gibi gördün görmedin bile sana seni özlüyorum dediğimde bile gitmek istedin elimden birşey gelmedi o an sanki zihnimde canlandırdığım bende seni özlüyorum cümlesi birden kaybolmuşta yerini katilimin sözleri almıştı
Duygularımı yaşattın hiç bilmediğim bir duyguydu yaşamadığım bu sevginin bu güvenin bu aşkın altında ezilmişimde geride enkaz bırakmış gibiydin duygusuz bı kız oldum sayende artık üzülmüyorum geride kalan her kimse nedensiz bı kaygı aldı götürdü sevgimi, yerine boş bir boşluk kalmış gibi sen böyle biri değildin böyle bir adam hiç olmadın beni birgün farkedeceğini yeniden seveceğini biliyorum ama lütfen çok geç olmadan gel, ben kaybolmadan sen kaybetmeden gel bırakma beni yarı yolda..