ACIYA GÜLMEK...

Mavi umudumuz olsun

Rüzgarın dili olsa konuşsa benimle
Bir kış akşamında yağsa kar
Beyaza örtünse tüm şehir
Serçeler uçsa yavrularının yanına
Kuşların dili olsa
Anlatsalar sana beni
Anlatsalar seni ne kadar çok sevdiğimi
Her zaman düşlerim seni
Girersin hayalime çıkmazsın geri
Saçların savrulur kızgın rüzgarlarda
Kokusu gelir yanıma kadar
Ben seni çok sevdim
Sensizliği denedim
Yapamadım olmadı
Seni sevmekten vazgeçmedim
Bi serçenin gözyaşı kadar sevdim seni
Sen sakın ağlama
Ağlarsan ben ölürüm sen değil
Elimden gelenin fazlasını yaptım
Elimden giden için...

Herkes kendine yeni bir sayfa açmak ister bunu en iyi bilenlerdenim cünkü isteyipte yapamadığımız o kadar çok şey var ki  rüyalara dalmak isterken orda yeni bi hayat yaşamak isterken bi kabusun içinde uyanmamız çok acımasız ama biz artık neyin ne olduğunu biliyoruz ve her gece bile bile uykuya dalıyoruz usulca kapatıyoruz gözlerimizi ve artık ne olacaksa olsun ben burdayım diyoruz kendi kendimize ben hiç bir zaman kalbimi yalnız bırakmadım kalbimde açılan yaraları ruhumla temizledim ama gidipte bi başkasının kapatmasına izin vermedim. Biliyor musun işte seninle benim aramdaki fark tam da bu. Yenilgiyi her hissettiğinde başka omuzlarda uyuyorsun bense yalnızlığıma sarılıyorum ve bu sefer bırakmıyacam seni diyorum çünkü ne zaman hayata karşı doğrularımla yüzleştiğimde kaybedeceğimi anladığımda yalnızlık beni hiç bırakmadı ondan kaçmaya çalışsamda kaçamadım çünkü bırakmadı kimse yalnızlığa dokunamazmış ama ben  yalnızlığıma bir kez daha dokunuyorum ve hissediyorum fısıldayışı gölgemin yanımda durması bu bi yalnızlık senfonisi gibiydi. Böyle olmayı artık seviyorum kendimi kandırmaktan bıktım olanları ve olacakları gözüme soka soka yaşıyorum. Umut insanın zor zamanında sığınak gibidir o parçalanmış ellere hep bi hayal kırıklıkları batar insan tutacak el bulamadığında umuda tutunur belkilerin karşısında durur o ellerde işte umuda tutunmaktan geçer. Bazı kişiler vardır kendini zarar verirken bulur bazı kişiler vardır kendini hissettikleriyle ve yaşadıklarıyla güçlendirir Ve korkusuz bi şekilde ben burdayım der. Hayat ikiye ayrılır yaşayanlar ve yaşamayanlar yaşayanlar herşeyi kusursuzlukta arar gerçekten yaşanmaya değecek bir şeye ihtiyaç duyar yaşamayanlar ise zaten onlar bağlarını hayattan tamamen kesmiştir güvenme duygusu ölmüştür onlarda
Ve bende yaşamayanlardanım bir rüzgarın estirdiği hava dalı kıracak kadar güçlü olabilir ama dalın karşı koyduğu güç rüzgarı yavaşlatabilir
Acıya dayanacak kadar güçlü olabilirim ama  benim bunu hakettiğim anlamına gelmez
Tüm umutları kestim kendimden
Sarıldım maviye düşlerde uyanmamak üzere
İçimde kalan son bi umudu gökyüzündeki düşlerimizden alıyorum mavi umudumuz olsun...