"Neden hayatıma bu kadar geciktin , Efulim ?"
Dünya'nın dört bir yanına tüm Dünya'dan gizlenmiş ÖAK , AÖA gibi askeri birimler tam 10 yıl önce ilk çocuk öğrenci alımlarını yapmıştı. Bir süre dikkatlerini çeken bir çok çocuğu yakından takip edip aral...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 3 *Sen benim hayatımın merkezinde olacaksın...*
"Nereye gidiyoruz Alaz Bey?"
Merakla sorduğum soruya anında cevap vermişti.
"Hastaneye tabiki."
"Gerek yok Alaz Bey beni evime taksi durağına bırakırsanız kendim hallederim."
"Sonra?"
"Ne sonra?"
"Sonra ne yapacaksın?"
"Evime giderim."
"Yaraların ne olacak?"
"Bir şey olmayacak. Hem öyle önemli bir yaram yok ki. Lütfen hastaneye gitmeyelim."
"Peki."
"Alaz Bey şurada durabilirsiniz."
Dediğim şeye ilk önce gülüp ardından sabır çekti ve cevap vermedi. Tekrar konuştum.
"Alaz Bey az ileride taksi durağı var durur musunuz?"
"Hastaneye gitmemeye peki dedim Feyza. Seni bırakacağımı söylemedim. Eve gidiyoruz."
"Aslında ben kendim giderdim."
"Feyza!"
Uyarısını anlayıp susmuştum. Ardından aklıma gelen şeyle tekrar konuştum.
"Alaz Bey evimi tarif edeyim. Şimdi az ileride Poyraz Sokak var oraya döneceğiz ben size oradan sonrasını anlatırım." dedim.
"Feyza benim evime gidiyoruz. O yaralara bakılmadan seni hiç bir yere göndermiyorum."
Onu daha fazla sinirlendirmemek için susup yerime sindim. Bazen anlamıyordum ne yapayım?
Kısa bir yolculuğun ardından kocaman bir eve geldik. Dev gibi bir giriş vardı.
Güvenlik arabayı görüp kapıyı açtı ve içeriye girdik.
Arabayı parkettiğinde tam kapıyı açmış inecekken kolumdan tutup beni durdurdu ve aşağı inip kapıma dolandı.
Kapıyı açıp beni az önceki gibi kucağına aldı. Üzerimdeki ceket açılmasın diye de düzeltmişti.
"Ben yürüyebilirim , iyiyim Alaz Bey."
"Emin ol kendini o boşlukta nasıl sallandığını görseydin sende yürüyemeyeceğini anlardın." demiş bacağıyla arabanın kapısını kapatmış ve yürümeye başlamıştı.
O sırada bana bakan bir kaç korumayı görmesiyle bağırmıştı.
"Önünüze dönün!"
Ardından korumalardan biri kafasını kaldırmadan evin kapısını açmış , içeri girmemizi sağlamıştı.
