9

564 66 26
                                    

9

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

9.Bölüm
*Bana her şeyi yap ama asla beni kendinle tehdit etme!*

"Efulim. Hadi uyan artık. Kahvaltı hazır."

Genç kız gözlerini ağır ağır bu destansı ses ile aralamış ve dün gece yaşananlar aklına yavaş yavaş düşmeye başlamıştı.

Neredeyse dibinde durup kocaman gülümseyen yüzü gördüğünde heyecanlansa da kaçmamayı seçmişti.

"Günaydın güzelim."

"Günaydın..."

Genç adam yeni uyandığından hâlâ ayılamamış olan kızın dudağına yumuşacık bir öpücük kondurup doğrulmuştu. Bu hali diğer halleri kadar tatlı gelmişti.

Genç kız ise kalbinin göğüs kafesini zorlamaya başlamasıyla derin bir nefes alıp doğrulmuştu. Ama utanmamıştı. Sahi neden utanmamıştı? Konuşurken insanların yüzüne bile bakmaya çekinen kız nasıl onun karşısında bu hale geliyordu?

"Hadi Efulim , elini yüzünü yıka kahvaltıya inelim."

Genç kızın aklına o an gelmişti salonda olmadığı. Gece salonda uyudukları halde şu an oldukça geniş ve hoş bir yatak odasındaydı.

Koyu renklerin aksine açık renklerle dekore edilmiş ve bunun sayesinde ferah bir ortam yaratılmıştı.

"Burası benim odam. Sabah erken uyanınca boynun tutulmasın diye seni buraya çıkardım."

"Anladım. Tamamdır."

"Şey soracağım."

"Ne?"

"Şey işte dünden dolayı rahatsız oldun mu? Yani az önce de izinsiz öptüm seni."

Genç kız karşısında utançtan eğilip bükülen adama küçük bir tebessüm göndererek konuşmuştu.

"Hayır. Yani asla pişman da değilim rahatsız da olmadım. Beni öpmende bir sakınca yok... Şey... Beni iyi hissettiriyor. Yani senin öpmen iyi hissettiriyor."

Genç adam Efuli'sinin dedikleriyle heyecanlanırken ona küçük bir öpücük daha bahşedip sıkıca sarılmıştı.

Feyza içinden geleni söylemek istiyordu karşısındaki genç adama. Çünkü çok iyi biliyordu ki bazı şeyler için geç kalmamak gerekirdi. Zamanın kıymetini bilmek gerekirdi...
__________

İkili kahvaltısını yapmış ve Feyza'nın hazırlanması için onun evinin yolunu tutmuşlardı.

"Güzelim , Atahan'ı görmek ister misin?"

Genç kız Atahan'ın ismini duymasıyla gülümsemişti. Bücürünü çok özlemişti.

"Evet! Benden haberi var mı?"

"Tabiki yok. Eğer olsaydı sence yanından ayrılır mıydı o sıpa?"

"Doğru. Peki beni unutmuş mudur?"

Efulim (Koruma Serisi - 1)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin