F𝗅𝖺𝗐𝗅𝖾𝗌𝗌 | ᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ

- Bağışlanan Hayal Kırıklığı -

Okul çıkışı kapının önünde onu bekleyen sarışını fark etti çocuk.

"Ne diye dikiliyorsun Kacchan?"

"Seni bekliyordum inek."

Todoroki;
"Kimi bekliyorsun?"

Shouto kapının arkasından çıkmış merakla iki gence bakıyordu.

"Seni ne alâkadar eder yarım piç?"

Katsuki, gözünde yarası olan çocuğa sertçe bakışlar atıyor ve her an kavga etmeye hazırlanıyordu.

Katsuki biliyordu ki Shouto yeşil saçlı oğlana aşıktı ve takıntı olacak derece aşık olmuştu, sebebi ise "o" olaydı.

İzuku, Shouto'yu hayata döndürmüş ve iki özgünlüğünü kullanmasını sağlamıştı bu yüzden Shouto İzuku'ya o zamandan beri aşık olmuştu. Katsuki ise bu olayın tamamen bir saçmalık olduğunu düşünüyor ve tiksiniyordu.

İzuku mu? O Shouto'nun onu sevdiğinden bile haberi yoktu çünkü o kadar yorgundu ki zavallı, şuracıkta canını bile verip gidebilirdi.

"Off... İyi akşamlar Todoroki-kun."

İzuku zorla da olsa tüm gücüyle tekrardan gülümsedi ve gideceği sıra Shouto onu kolundan tutmuştu.

Todoroki;
"Şey... İyi misin diye soracaktım."

"Evet o gayet sağlıklı bak hatta çok güzel gülümsüyor."

İzuku kendisine atılan lafı anlamış ve sinirlenmişti.

"Benim yerime cevap verme Kacchan... Ve teşekkür ederim Todoroki-kun gayet iyiyim."

İzuku son bir kez gülümseyip, sertçe Katsuki'nin kolundan tuttu ve arkasını dönüp okul çıkışına doğru ilerlemeye başladı.

"Bir daha arkadaşlarıma kötü laf etme."

"O seni arkadaşı olarak görmüyor Deku."

"Bak Kacchan... Yeter artık sus."

"Niye noldu? Herkes seni benim tarafımdan zorbalığa uğrayan biri olarak görüyor fakat aslında gayet normal insanlar gibi konuşabiliyoruz, bunu bilmelerini istemiyor musun?"

"Duygularımı saklamayı seçiyorum..."

"Kahve."

"Ha?"

"Kahve diyorum, Kahve içecektik."

"Oh... Doğru... Hadi gidelim."

İzuku elinde sıktığı bileği yavaşça bıraktı ve tekrar ilerlemeye başladı, Katsuki ise arkasından takip ediyordu.

"Hangi kafeye gideceğiz boktan inek."

"Rahatça sigara içebileceğim bir kafeye."

_______________

İzuku kahvesini eline almış ve parkın köşesinde insanların çok gözüne batmayan bir banka oturmuştu.

Katsuki ise hemen ardından gelmiş ve çocuğun yanına oturmuştu.

"Ben hesabı ödeyene kadar bekleyemedin değil mi!?"

"Evet."

Katsuki sinirle nefesini verdi ve ağzından çıkan buharı izledi, hava baya soğuktu... Sonuçta kış aylarıydı.