Τα χρονικά της Michelle milligan

~quindecim~

Τα μαθήματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα και οι καθηγητές πιο απαιτητικοί. Μου είναι αρκετά δύσκολο να ανταπεξέλθω αλλά ευτυχώς πλησιάζουν οι διακοπές τον Χριστουγέννων και θα δω τους γονείς μου.

Αφου τελείωσα και το τελευταίο μάθημα της ημέρας ξεκίνησα να πηγαίνω προς τα μπουντρούμια. Σήμερα θα πήγαινα με τον Draco στο θερμοκήπιο για να ποτίσουμε τα φυτά της κυρίας Sprout το ξέρω ότι δεν θα περάσω καλά αλλα θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα.

Στηρίχθηκα πάνω σε έναν πέτρινο τοίχο για να τον περιμένω μέχρι να βγει. Με χτυπούσε ένα αεράκι στον σβέρκο κάνοντας όλο μου το σώμα να ανατριχιάσει. Δεν ήξερα απο που προερχόταν και αυτό το έκανε πιο τρομακτικό.

Ο τοίχος που βρισκόταν απέναντι μου υποχώρησε εμφανίζοντας δυο ψηλά αγόρια κατευθείαν με κοίταξαν και φάνηκε σαν να με αναγνώρισαν αλλα εγώ δεν είχα ιδέα ποιοί ήταν "βρε βρε τι έχουμε εδώ" είπε το αγόρι με τα μαύρα μαλλιά και μπλε μάτια "Τι κάνεις εδώ;" με ρώτησε το άλλο αγόρι που είχε καστανόξανθα μαλλιά και καφέ μάτια

"βασικά περ-" το αγόρι που μίλησε πρώτο με διέκοψε σαν να μην είχε παρατηρήσει ότι μιλούσα "που πήγαν οι τρόποι μας; πέρνα μέσα" με τα χέρια τους έδειξαν την αίθουσα αναψυχής. Δεν επιτρέπεται να μπεις σε άλλους κοιτώνες αλλά ούτε εγώ ένιωθα άνετα, δεν ήξερα κανέναν εκεί μέσα.

Γιατί αργεί τόσο ο Draco; σκέφτηκα "δεν νομίζω ότι είναι καλ-" αγνόησαν για δεύτερη φορά ότι μιλούσα και με έσυραν μέσα. Το δωμάτιο αναψυχής ήταν πανέμορφο τα πάντα ήταν σε αποχρώσεις του πράσινου και του μαύρου. Υπήρχαν αριστοκρατικές λεπτομέριες κάνοντας το ακόμα πιο όμορφο.

"Είμαι ο Antony" είπε το αγόρι με τα μαύρα μαλλιά και τα μπλε μάτια "και εγώ ο Laszlo" συστήθηκε και το άλλο αγόρι "Michelle χάρηκα" χαμογέλασα φιλικά "Λοιπόν Michelle τι κάνεις εδώ;" με ρώτησε ο Antony δεν ένιωθα άνετα μαζί τους αλλά θα ήταν πολύ αγενές απλά να φύγω. Ούτος ή άλλος ακόμα να εμφανιστεί και δεν μπορώ να πάω στην τιμωρία μόνη μου.

Με κοιτούσαν και οι δύο επίμονα περιμένοντας μια απάντηση και δεν είχα αλλη επιλογή απο το να τους δώσω μια "περιμένω τον Draco βασικά"   "Γιατί;" ρώτησαν ταυτόχρονα. Ένα κορίτσι με ατίθασα μαύρα μαλλιά και έντονα χαρακτηριστικά έκανε την εμφάνισή της και έκατσε σε μια πολυθρόνα απέναντι μας. Αυτη μπορούσα να την αναγνωρίσω είναι η Pancy parkinson μια απο τις φίλες του Draco.

"Τι θέλει μια hufflepuff εδώ;" με έκρινε με το βλέμμα της σαν να την προσέβαλα που μπήκα μέσα "περιμένει τον Draco" απάντησε ο Laszlo που χαμογελούσε πονηρά
"Α ώστε έτσι" είπε η Pancy με απέχθεια "συγγνώμη...φεύγω"